ฉัน สมายด์ และพี่แอลลี่ ช่วยกันทำแซนด์วิชได้เยอะพอสมควร ก็ขายไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้เยอะเท่าไหร่ ทั้งที่ตอนนี้คนเริ่มทยอยมากันเมากแล้ว และร้านค้าร้านขายก็เยอะเหมือนกัน
“ ทำไมถึงเงียบนักนะ”
ฉันเริ่มคิดหนักแล้วนะ คนก็มาเยอะ แต่ยังไม่ซื้อของเท่าที่ควร กิจกรรมต่างๆบนเวที ก็เริ่มรันคิวตามลำดับ
“ ใจเย็นนะโฟกัส คนเยอะขนาดนี้ ยังไงก็ได้ขายแน่นอน”
พี่แอลลี่พูดปลอบใจ ตอนนี้ที่ร้านมีกันแค่สามคน ส่วนพี่ธีร์กับเพื่อนๆ พอขนของช่วยเสร็จ
ก็ไปนั่งเล่นที่ม้าหินอ่อน ที่ไม่ไกลจากร้านซักเท่าไหร่ แต่ก็เห็นอยู่ว่าพี่ธีร์ก็มองมาดูบ่อยๆ กลัวฉันขาดทุนละมั้ง
“เอาแตงโมปั่นแก้วนึงค่ะ”
ในที่สุด ลูกค้าน้ำปั่นคนแรกก็มาแล้ว
“ ได้เลยค่ะ ”
ฉันรีบวางมือจากงานที่ทำ และก็ลุกขึ้นมาทำน้ำปั่นอย่างดีใจ พอขายเสร็จแก้วแรกก็เงียบไปอีก
ตอนนี้คนเดินเยอะมากแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ขายน้ำปั่นเลย
-ธีร์ธัช-
“ น่าสงสารน้องโฟกัสจังเลยว่ะ
