“ทำไม…ฉันเป็นแบบนี้เธอไม่ชอบเหรอ ”
“ชอบค่ะ…เอ้ย!!ไม่ใช่…แล้วทำไมฉันต้องชอบหรือไม่ชอบด้วยละ…พี่เป็นแบบนี้มันก็ไม่เกี่ยวกับฉันซักหน่อย ”
ฉันรีบก้มหน้ากินข้าว พี่ธีร์ทำฉันสับสนไปหมดแล้ว
“สรุปว่าอร่อยหรือไม่อร่อยละ ฉันจะได้ปรับปรุง ”
“เต็มสิบให้แปดค่ะ อร่อยพอกินได้ ”
“อืม..ก็ยังดี เดี๋ยวต่อไปฉันจะปรับปรุงให้ดีกว่าเดิม ”
นั่นไง…พี่แปลกไปจริงๆด้วย ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ
พอกินข้าวเสร็จฉันก็อาสาล้างจาน และก็ขอให้พี่ธีร์ไปส่งที่ร้าน
“จอดตรงนี้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง ตอนเย็นฉันขอโทรหาไลก้าได้ไหมคะ ”
ก่อนลงรถฉันก็ขออนุญาตพี่ไว้ก่อน ฉันเป็นห่วงไลก้า กลัวพี่ธีร์จะดูแลมันไม่ดี ถ้าเป็นไปได้ฉันคงเอามันมาเลี้ยงเองนั่นแหละ
“ได้สิ…เธอก็เป็นแม่ของไลก้า เธอก็มีสิทธิ์โทรหาลูกตัวเองได้ ”
คำตอบพี่ธีร์ดูจริงจังมาก จนฉันรู้สึกว่าเราสองคนเป็นพ่อแม่ของไรก้าจริงๆไปแล้ว
“ค่ะ…”
-ธีร์ธัช-
หลังจากที่โฟกัสลงร
