ฉันหันไปตามเสียงนั้น ก็เห็นว่าแม่ยืนมองฉันอยู่ ด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าผิดหวังกับตัวฉันมาก ก่อนที่แม่จะเดินหันหลังออกไป
“มะ แม่ รอหนูด้วยแม่” ฉันรีบวิ่งตามแม่ไป แม่ต้องโกรธฉันมากๆ แน่ ที่รู้ว่าฉันแอบไปหาพ่อและโกหกแม่แบบนี้
“ทำไมแบบนี้?”
“หนูขอโทษค่ะแม่ ขอโทษที่ขัดคำสั่งแม่ ขอโทษที่ทำให้แม่ผิดหวัง”
“แม่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าให้ตัดขาดจากผู้ชายคนนั้น”
“หนะ หนูทำไมได้ หนูตัดขาดจากพ่อไม่ได้” ฉันรู้ว่าแม่โกรธที่ฉันทำแบบนี้ แต่ฉันไม่อยากโกหกแม่อีกแล้วฉันอยากบอกกับแม่ไปตามตรง
“ทำไม? ทั้งๆ ที่พ่อแกมันก็เมาหัวราน้ำไม่ได้สนใจแกมาตั้งนานแล้ว ทำไมแกถึงยังต้องไปคิดถึงอีก”
“เพราะพ่อไม่เคยลืมหนูเลยไงแม่ พ่อยังคิดถึงหนูอยู่ตลอด” ถึงพ่อจะจำฉันไม่ได้แต่พ่อก็ไม่เคยลืมฉันเลย พ่อยังจำฉันในแบบเด็กน้อยผมยาวน่ารักคนนั้นได้ดี เพียงแต่พ่อไม่รู้ว่าฉันเติบโตมาขนาดนี้แล้ว
“ถ้าแกรักมันมากก็ไปอยู่กับมัน ไม่ต้องมาอยู
