เช้าวันต่อมา
โรสสิรินตื่นแต่เช้าลงมาด้านล่างตามปกติ เห็นแม่ของเธอกำลังนั่งถักไหมพรมอยู่ส่วนป๊าของเธอก็นั่งจิบกาแฟอยู่ใกล้ๆ กัน
“ตื่นเช้ากันจังเลยนะคะ” เธอเอ่ยทักทายทั้งสองคนตามปกติ
“อ้าว…” ป๊าเธอหันมามองแล้วยิ้มให้ แต่แม่ของเธอเพียงแค่ชำเลืองตามองเธอเล็กน้อยแค่นั้น สงสัยยังโกรธยังไม่หาย “หลับสบายดีไหมล่ะ”
“ก็ดีค่ะป๊า”
“แม่…ยังโกรธหนูอยู่อีกหรอ”
“….” แม่เธอไม่ตอบ ได้แต่นั่งถักไหมพรมเงียบๆ
โรสสิรินกับป๊าของเธอมองหน้ากันอย่างงงๆ
“โรสป๊ามีเรื่องจะคุยด้วย เรื่องงานน่ะ ออกไปคุยกับป๊าหน่อยนะ”
“ค่ะป๊า”
เธอเดินตามป๊าของเธอออกไปด้านนอก
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะป๊า ที่บริษัทมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“นิดหน่อยน่ะ ป๊าแค่จะเรียกเราออกมาคุยอยู่แล้วแม่ของเราต่างหาก”
“ทำไมเหรอคะป๊า”
“เมื่อเช้าป๊าช่วยพูดเรื่องของพ่อเรา ก็เลยถูกโกรธไปด้วยอีกคน ป๊าว่าช่วงนี้อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยจะดีกว่า ปล่อยให้แ
