“ไอ้บ้าภากร!!” ฉันคว้าผมของภากรกระชากออกมาอย่างแรงจนเขาหงายหลังล้มตึง ผู้หญิงที่กอดแขนมาด้วยหันมาร้องโวยวายเสียงดัง แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร เอาไว้เก็บทีหลังก้อแล้วกัน ตอนนี้ต้องเก็บไอ้บ้าภากรก่อน กล้าดียังไงมาสวมเขาให้ฉัน บอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาหยามเรื่องแบบนี้ อยากจะเอาไปกินกันที่ไหนก็ไปไม่ใช่เอามากินที่นี่
“หืมม…ไอ้บ้า อย่าอยู่เลย ปึก! ผั๊วะ! ผั๊วะ!” ฉันทั้งต่อยทั้งแทงเข่าจนภากรล้มลงนั่งคุกเข่ากับพื้น
แต่ฉันต่อยไม่โดนมันหรอก เพราะภากรมันยกแขนขึ้นมาบังหน้าของตัวเอง เป็นมวยดีเหมือนกันนี่นา
“โอ้ย หยุด! หยุด!”
“….” เสียงนั้นมันทำให้ฉันชะงักทันที
“นี่เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย โรส!?”
“นะ นายภาคิน!?” ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ เพราะคนตรงหน้าของฉันไม่ใช่ภากร แต่เป็นภาคินน้องชายฝาแฝดของเขา นี่ฉันจำคนผิดอีกแล้วเหรอเนี่ย สองพี่น้องคู่นี้อะไรจะเหมือนกันขนาดนี้ มองข้างหลังมองข้า
