หลังจากวางสายจากมารดาแล้ว เธอก็หันกลับมามองคนที่เหล่มองเธออยู่ก่อนแล้ว อาจจะทำเป็นไม่สนใจ แต่เธอเห็นว่าเขาก็แอบฟังการสนทนาของเธอกับมารดา แม้เธอจะพูดเสียงเบาแค่ไหนก็ตามที
“พี่เมฆ”
“ครับ เมียจ๋า” เขารับคำเสียงหวานหยด จนเธออยากจะบิดให้เนื้อเขียว มารดาเล่ามาตามสายว่าเมฆาพาญาติผู้ใหญ่ไปสู่ขอเธอตั้งแต่เธออยู่ที่ไร่กับเขา
“พี่เมฆเล่ามาเลยนะคะ แอบมาหาคุณพ่อคุณแม่ตอนไหน ทำไมไม่พาหนูเล็กมาด้วย”
“ตอนนั้นอยากนอนกกเมียนี่นา ถ้าพามาหาพ่อแม่เดี๋ยวก็อ้อนไม่อยากกลับ” เขาดึงเธอไปกอดหลวมๆ ให้เธอซบอกเขาแล้วหลับตาพริ้ม เมื่อเหนื่อยล้าเต็มกำลัง ค่อยๆ ตอบคำถามเธออย่างใจเย็น
“พี่เมฆเป็นหลานท่านรัฐมนตรีเหรอคะ”
“ใช่ พี่ชอบอยู่ป่ามากกว่า”
เขาตอบทั้งๆ ที่ยังหลับตา การได้กอดเธอเอาไว้แบบนี้มันดีชะมัดเลย เธอรับรู้ถึงการเต้นของหัวใจและการหายใจของเขา เขาดูเหนื่อยล้าจนเธออยากทำอะไรสักอย่างให้เขาคลายความเหนื่อยลง เธอ
