บทที่ 26
เคลียร์ใจ
“ไม่! พวกนายพอเถอะ!”
“ปล่อยเอาไว้แบบนี้มีแต่ตัวพี่เองที่เสียหายนะ” ภูผาเป็นตัวตั้งตัวตีในการอยากเปิดโปงเรื่องนี้เองเลยด้วยซ้ำ หากไม่ได้อชิห้ามเอาไว้เพื่อใช้เรื่องนี้เป็นไพ่ตายสุดท้าย ป่านนี้เรื่องนี้ก็คงแพร่กระจายไปทั่วมหาวิทยาลัยไปแล้ว
“เรื่องของฉัน”
“พี่แม่ง…”
ภูผาและอชิถึงกับพูดไม่ออก!!
…ทำไมพี่หอมแม่งโง่ขนาดนี้วะ!!...
และนั่นคือความคิดของสองหนุ่มเพื่อนสนิท แต่ว่า… ร่างกายที่สั่นเทิ่ม ฝ่ามือกำเข้าหากันแน่น ดวงตาคู่สวยเอ่อคลอน้ำตา ท่าทางที่เจ้าตัวพยายามอดทนอดกลั้น พยายามกลั้นน้ำตาไว้สุดกำลังนั้นมันช่าง…
เขารู้แล้วว่าทำไมต้นหอมถึงเป็นแบบนี้ ภูผา อชิ และต้นหอมนั้นไม่ต่างกันเท่าไหร่ พวกเขาไม่สามารถปล่อยมือจากรักแรกไปได้ง่ายๆ ต้นหอมเองก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้ง่ายๆ เช่นกัน…
“อ่า แม่ง…” ภูผาใจอ่อนยวบ เขาคว้าคนตัวเล็กเข้ามาโอบกอด ลูบหลังเพื่อปลอบประโลม ทุกคนต่างรู้
