บทที่ 27
อย่าไปโทษความรู้สึก
“เพราะงั้นรีบไปเคลียร์กับเพื่อนให้จบๆ ไปทีเถอะ แล้วคืนนี้มาเอากันนะครับ” อชิว่าพลางจอดรถที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง จึงเพิ่งรู้ตัวว่าสองหนุ่มพาเธอขับออกนอกเส้นทาง นี่มันไม่ใช่เส้นทางกลับไปคอนโด “เอ้า ลงไปสิ เดี๋ยวผมรออยู่นี่แหละ”
“…!?” ดวงตากลมเบิกกว้าง มองภูผาและอชินิ่ง อชิเดินออกจากรถแล้วเปิดประตูให้ต้นหอม ก่อนจะยัดธนบัตรใบสีเทาใส่ร่องอกของหญิงสาวจนเธอร้องโวยวาย
“เอาเงินไปฟาดหน้าแม่งเลยพี่”
“…”
“พี่จำได้มั้ย วันที่พวกผมวิ่งไปหาพี่บนอาคาร”
ต้นหอมพยักหน้าแทนคำตอบ อชิเผยรอยยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า…
“วันนั้นเพื่อนพี่นี่แหละทักมาหาพวกผม แถมยังถ่ายรูปที่ไอ้นั่นมันจูบพี่ด้วย รู้มั้ยพวกผมโกรธจนหน้ามืดเลย”
“อ่า… งั้น…เหรอ”
…เห็นทุกอย่างสินะ…
“พวกผมจะรอพี่อยู่ที่นี่นะ” คราวนี้เป็นภูผาที่ไม่รู้ว่ากลัวตัวเองไม่มีบทหรืออะไร เปิดประตูรถแล้วโผล่หน้าขึ้นมาพูดกับต้นหอม
…ไอ้ตายสิ
