บทที่ 28
ตัดขาด
“เอ่อ คือว่า...” ต้นหอมรู้สึกลำบากใจเหลือเกิน แต่จะปฏิเสธก็ดูไม่ควร
“อย่างเช่น... ถ้าเกิดว่าหนูอยากเจอกับพ่อ น้าก็สามารถพาไปได้”
“...”
“ช่วงนี้น้าก็ติดต่อกับมันอยู่นะ ว่าไง?”
“นะ หนู...”
ในตอนนั้นเองประตูก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกับภูผาและอิที่เลิกเรียนช้ากว่ากำหนด จนต้นหอมต้องกลับมาก่อน พวกเขารู้สึกผิดมากจนซื้อของกินที่เธอชอบมาเต็มไม้เต็มมือ แต่ทันทีที่เห็นว่าต้นหอมกำลังนั่งอยู่กับใคร ของกินที่ถือมาก็ถูกวางลงพื้นก่อนที่ภูผาจะมายืนตรงกลางระหว่างทั้งสอง
“พ่อ เหี้ยเอ้ย มาทำไรเนี่ย”
“ภูผา! พูดแบบนั้นกับพ่อได้ยังไง!” ได้ยินภูผาสบถคำหยาย ต้นหอมก็ตำหนิชายหนุ่มทันที
“กะ ก็...”
“ฉันด่านายบ้างได้มั้ยล่ะ ด่าว่าเหี้ยน่ะ”
“นะ นั่นมันไม่เหมือนกันนี่ พี่หอม...” ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อย แต่ก็โดนสายตาดุของต้นหอม ทำเอาต้องหันไปพูดสุภาพกับบิดาแทบไม่ทัน “ครับๆ แล้วคุณพ่อมาทำอะไรที่นี่ล่ะครั
