บทที่ 23
ผมชอบพี่
“ถ้าพี่อยากทำผมก็จะให้ทำ แต่ถ้าพี่ไม่อยากทำ อย่าฝืนนะ ไม่ว่ากับผมหรือกับอชิก็ตาม”
ยิ่งภูผาพูดแบบนี้ ต้นหอมก็ยิ่งใจอ่อนน่ะสิ
“ให้ฉันทำนะ”
“อืม”
เมื่อภูผาตอบตกลง ต้นหอมก็ค่อยๆ ขยับเข้าไปหาอชิที่นั่งอยู่ ยื่นมือออกไปจับความแข็งแกร่งของความเป็นชายชาตรี ฝ่ามือของเธอโอบมันไม่มิดเลย แต่มันสามารถเข้ามาในตัวเธอได้ มันช่าง… น่าประหลาดใจเหลือเกิน
จับมันรูดลง ก่อนจะรูดขึ้นอย่างช้าๆ ในตอนแรกไม่ได้เห็นปฏิกิริยาของภูผา เธอจึงคิดว่าสิ่งที่เธอทำมันอาจจะผิด ทว่าเมื่อช้อนดวงตาขึ้นมองก็เห็นว่าภูผาเม้มปากตัวเองแน่น และมองเธอที่กำลังปรนเปรอให้
เห็นแบบนั้นแล้วก็อดที่จะกลั่นแกล้งไม่ได้ เธอค่อยๆ ขยับตัวอยู่ในท่าคลานสี่ขา แล้วโน้มใบหน้าลงไปจูบเบาๆ ที่ปลายหัวมน แก่นกายกระตุกสู้ จนต้นหอมเผยรอยยิ้มด้วยความชอบใจ เธอพรมจูบมันอย่างแผ่วเบาจากปลายมาจนถึงโคน จากนั้นก็จูบที่พวงแฝดอย่างแผ่วเบา
“อ่า
