หลังจากประกาศตัวว่าคบกับพี่ไทน์อย่างเป็นทางการ ฉันก็ย้ายเข้ามาอยู่หอเดียวกันกับพี่ไทน์ทันที ทุกคนในมหาวิทยาลัยต่างรับรู้และ
อกหักไปตาม ๆ กัน รวมถึงยัยพี่แพมที่หายหน้าหายตาออกไปจากชีวิตของพี่ไทน์อยู่พักใหญ่ ๆ แต่หากมีโอกาสได้เจอกันโดยบังเอิญ เธอก็ยัง
จ้องหน้าฉันเขม็งพลางเข่นเขี้ยวใส่อย่างเช่นวันนี้
“อุ๊ยย ไม่เจอหน้ากันนานเลยนะคะพี่แพม”
ฉันยิ้มทักทายด้วยท่าทางเสแสร้งพลางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเข้าไปล้างมือที่อ่างด้านหน้าอยู่ข้างสาวผมทองที่ยืนล้างมืออยู่ก่อน
“ทำไม! สำคัญกับชีวิตฉันมากหรือไงฉันถึงต้องเจอเธอ อย่าว่าแต่เจอบ่อย ๆ เลย แค่บังเอิญเจออยู่ตอนนี้ฉันก็อยากจะอ้วกแล้ว”
คำพูดหยาบคายที่หลุดออกมาจากคนด้านข้างไม่ได้ทำให้ฉันสะเทือน
ซ้ำยังตลกขบขันจนต้องหลุดขำออกมา
“ขำอะไรยะ”
“หึ ๆ ก็ขำเธอน่ะสิคะ ดูพยายามดี รอบก่อนที่เธอแหวกอกโชว์
ให้เห็นรอยแดงเป็นจ้ำน่ะ ไปให้ใครทำมาเหรอ?”
“บอกแล้วไง
