ความยากลำบากในการนอนค้างที่โรงพยาบาลคือฉันต้องพบกับความเบื่อหน่าย เพราะไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากนอน และ
ตื่นขึ้นมากินข้าวกินยา โชคดีที่ตกเย็นแล้วไม่มีไข้ ไม่เช่นนั้นอาจจะต้องนอนพักที่โรงพยาบาลเพิ่มอีกหนึ่งคืน
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ? ไม่อร่อยเหรอ”
พี่ไทน์ว่าพลางวางช้อนข้าวต้มลงไปไว้ที่ชามตามเดิม แล้วหยิบทิชชูมา
เช็ดปากให้
“อร่อยค่ะ แต่หนูอิ่มแล้ว”
“อิ่มไวจัง”
ให้ตอบตามตรงเลยนะ ข้าวต้มจืดชืดมากกก ถ้าได้พริกสักช้อนใหญ่ ๆ และน้ำส้มสายชูมาราดใส่สักหน่อยคงจะดี
“ถ้างั้นก็กินยาเลยแล้วกัน เสร็จแล้วฉันจะเช็ดตัวให้”
พี่ไทน์จัดยาเอาไว้ให้แล้วเตรียมจะผละออกไปที่ห้องน้ำ
“พี่ไทน์คะ”
“หือ?”
“หนู... อยากอาบน้ำน่ะค่ะ วันนี้เหงื่อท่วมตัวเลย ถ้าไม่ได้อาบ
คงนอนไม่หลับแน่ ๆ”
เขานิ่งชะงักไปครู่หนึ่งคล้ายกับกำลังครุ่นคิด ก่อนจะตอบตกลงแล้วเดินมาเก็บชามข้าวให้เรียบร้อย จากนั้นก็รอให้ฉันกินยาและนั่งย่
