บ้านหลังใหญ่...2

632 คำ

เมื่อตัดสินใจที่จะเดินหน้าต่อเพื่อลูก ค่ำคืนที่อบอุ่นระหว่างสามคนพ่อแม่ลูกก็เกิดขึ้น ร่างเล็กๆ ของเด็กหญิงภูษิตาที่นอนคั่นกลางระหว่างบิดากับมารดากำลังฟังบิดาที่เพิ่งหัดเล่านิทานเป็นครั้งแรก ในขณะที่ภูริตาก็แอบขำคนตัวโตที่พยายาม อย่างเต็มที่เพื่อเล่านิทานให้บุตรสาวฟัง “คุณพ่อขา ทำไมเต่าต้องเดินช้าๆ ด้วยล่ะคะ” เมื่อฟังบิดาเล่านิทานกระต่ายกับเต่า เด็กน้อยเกิดความสงสัย เธอจึงเอ่ยถามบิดาออกไปด้วยความอยากรู้ “มันเป็นธรรมชาติของสัตว์แต่ละชนิดครับลูก เต่าเขาก็จะช้าอยู่แล้ว แต่ที่นิทานเรื่องนี้จะบอกก็คือไม่ให้เราใช้ชีวิตอย่างประมาท เจ้ากระต่ายถึงแม้จะวิ่งเร็วกว่าเต่า แต่เพราะความประมาทก็เลยงีบหลับไป ทำให้เจ้าเต่าเข้าเส้นชัยไปก่อนได้” คินน์เล่าด้วยความตั้งใจ ก่อนที่จะสอนบุตรสาวด้วยความตั้งใจเช่นกัน “แล้วเต่าจะมีวันที่จะวิ่งเร็วได้เหมือนกระต่ายมั้ยคะ” เด็กหญิงภูษิตายังคงถามต่อเพราะยังไม่หมดข้อสงสั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม