วันต่อมา
ชีวิตของชบาก็วนเวียนอยู่แบบนี้ วันแล้ววันเล่าเธอก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อกับแม่ของเธอเลย ทั้งสองไม่เคยมาที่นี่เหมือนกับว่าทิ้งเธอไว้แล้วก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลยไม่เคยมาสนใจ
เธอก็อยากจะกลับไปหาพ่อกับแม่บ้าง แต่จากบ้านของเธอมาถึงไร่ของนายหัวอาชาก็ไกลกันพอสมควร และก็ไม่อยากรบกวนเขา เพราะแต่ละวันก็ทำงานเหนื่อยมากพอแล้ว
"จ๊ะเอ๋ชบา!!"
"เฮ้ยพี่หาญ ทำไมถึงกลับมาแล้วล่ะ แล้วนายหัวอยู่ไหน?" ชบาเธอชินกับการมาเงียบๆ ของหาญแล้วล่ะ ตกใจจนตอนนี้หายตกใจไปแล้ว
"นายหัวพาม้าออกไปในไร่น่ะ เห็นว่าพามันไปออกกำลังกายบ้าง"
"อ๋อ.."
"แล้วนี่ทำอะไรอยู่"
"กำลังทำฉู่ฉี่ปลาจ้ะ พี่หาญเอากลับไปกินด้วยสิ ชบาทำเยอะอยู่เหมือนกัน"
"โอเค ลาภปากแล้วล่ะวันนี้ พี่จะได้ไม่ต้องทำกับข้าว" หาญยืนยิ้ม
เพราะว่าตัวเองใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เช้าก็ไปทำงานเย็นกลับมาก็อาบน้ำนอนพักผ่อน บางวันก็สังสรรค์ดื่มเหล้ายาปลาปิ้งกับพวกคนงานที่
