ตกดึกของอีกวัน
"อื้อ...ยะ อย่าจ้ะนายหัว...." มือเล็กผลักดันหน้าอกแกร่งออกไปให้ห่างตัว
"ทำไม?" นายหัวอาชาผละหน้าออกมาอย่างหัวเสีย ถ้าถูกขัดจังหวะในเรื่องอย่างว่า
"ชบาว่า...เราสองคน หยุดทำเรื่องนี้กันดีกว่านะ ชบาไม่อยากให้เราสองคนถลำลึกไปมากกว่านี้"
"หมายความว่าไง?" เขารู้สึกหัวเสียมากขึ้นกว่าเดิม เพราะคำพูดของชบาดูเหมือนว่าจะไม่เข้าหูเอาซะเลย
"คือว่า...." สิ่งที่เธอพูดออกไปก็แค่จะสื่อให้นายหัวอาชารับรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ควรที่จะถลำลึกไปมากกว่านี้
แต่เธอก็ไม่กล้าพูดออกไปตรงๆ
"ชบา!"
"ชบารู้ฐานะของตัวเองดีว่าเป็นแค่ลูกหนี้ แต่ชบาอยากจะขอ ให้เราสองคนหยุดทำเรื่องนี้กัน แล้วนายหัวจะคิดเงินเพิ่มยังไงก็ได้"
"เธอพูดอะไรของเธอ!?"
"ชบาไม่อยากทำ"
"ฉันก็ไม่ได้ให้เธอทำอยู่แล้วไงชบา"
"อื้อ!!"
ดูเหมือนว่านายหัวอาชาจะไม่ได้สนใจคำพูดของชบาเลยแม้แต่น้อย
ร่างใหญ่โน้มตัวลงมาทับคนตัวเล็ก พร
