หนุ่มโสดจะมีอะไรไปมากกว่าการสุมหัวกับเพื่อนยามเย็นที่พอมีลมให้หายหงุดหงิด ชีวิตอิสระแบบนี้ไม่มีอะไรเทียบได้อีกแล้ว
“ตับพังหมดแล้วมั้ง” นายว่าให้เพื่อนที่ดื่มแม่งทุกวัน ดื่มจนเมาถึงยอมกลับบ้าน แต่บางวันก็หนักจนขับรถไม่ไหวหมดสภาพอยู่บนแคร่ในซุ้มนี่แหละ
ทุกวันนี้เหมือนมานั่งเป็นตัวประกอบให้ธีร์กินเหล้าอ่ะ กินจริงจังแบบนั่งปุ๊บกินปั๊บ
“...” แต่ธีร์ไม่ได้ตอบ ยังคงนั่งก้มหน้าก้มตากินเหล้าเหมือนคนคิดหนัก
โพสที่เขาโพสลงไปมีเพื่อนกับรุ่นน้องมาเสือกและกวนบาทาเขาจนเม้นท์ขึ้นยาวเหยียด แต่ใครอีกคนกลับไม่แม้แต่จะกดถูกใจ
มันทำให้เขาอดไม่ได้กดเข้าไปเพื่อส่องเธอ
แต่ เขาค้นหาเธอไม่เจอ
บล็อกกูแล้ว ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอวะ
“ถ้าเครียดขนาดนั้นก็กลับไปหาเขา”
“ไปหาใคร?” ขมวดคิ้วย้อนถามภีม
“อย่าเก๊กไอ้ห่า” ไอ้ที่นั่งมองโทรศัพท์มาตลอดอาทิตย์ ไอ้ที่นั่งซึมเป็นส้วมใครเขาดูมึงไม่ออก “ตกลงยังไง”
“ก็ไม่มีอะไร”
