ฟิว....
ผมนั่งดื่มสักพักจนเริ่มรู้สึกมึนๆคิดว่าถ้าดื่มหนักกว่านี้อาจจะขับรถกลับไม่ไหวแน่ๆก็เลยเรียกเช็คบิลจากนั้นผมก็เดินออกมาจากร้านเดินตรงไปที่รถผมล้วงกุญแจรถออกมาจากประเป๋ากางเกงนามบัตรของลูกศรก็ติดมือออกมาด้วยและไม่รู้นึกยังไงขึ้นมาผมก็หยิบมือถือแล้วลองกดเบอร์ที่อยู่ในนามบัตรไม่ถึงสิบสิคนปลายสายก็รับ
"ฮัลโหลว่าไงฟิว" ผมอึ้งไปสิบวิเพราะไม่รู้ว่าปลายสายรู้ได้ยังไงว่าเป็นผมที่โทรหา
"รู้ได้ไง"
"ก็เรายืนมองนายอยู่บนดาดฟ้าเห็นนายหยิบนามบัตรของเราขึ้นมาแล้วกดโทรพอมือถือเราดังเราก็เลยรู้ว่าเป็นนายนะสิ" พอลูกศรพูดจบผมก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังชั้นบนสุดของผับซึ่งเป็นชั้นดาดฟ้าที่มีโซนให้นั่งชิลก็เห็นว่าลูกศรยืนโบกไม้โบกมือให้ผมอยู่ข้างบนนั้นส่วนอีกมือก็ถือมือถือแนบหูตัวเองเอาไว้อยู่
"งั้นแค่นี้ก่อนนะ" ผมตัดบทเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
"ยังไงก็อย่าลืมเมมเบอร์เราไว้ด้วยนะว่า พี่ลูกศรคนสวย ^^" เสียงปลาย
