“ฉันพูดจริง ฉันถึงได้รู้สึกผิดกับหนูบุษมาตลอด ผิดต่อดาหลา ฉันไม่น่าเลย ไม่น่าแนะนำเขาแบบนั้นเลยจริง ๆ ตายไปฉันคงได้ตกนรกแน่ ”
“แล้วคุณหญิงจะทำอย่างไรต่อไปคะ อันที่จริงไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเรื่องนี้ไม่มีใครรู้แล้วตอนนี้คุณบุษก็สบายเพราะกลายมาเป็นสะใภ้ของคุณหญิงอยู่ใต้ร่มไม้ชายคาของอัครเดชโภคิน คงไม่ได้ลำบากเช่นก่อนคุณหญิงจะปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปเสียก็ได้”
“แต่คุณหญิงโขมภัทรกำลังป่วยหนัก มิหนำซ้ำกำลังยกทุกอย่างให้แม่รังรองไปหมด ซึ่งแม่รังรองนั่นไม่ใช่สายเลือดของท่านเพราะคิดว่าสิ้นบุญดาหลาไปแล้วจะยกสมบัติให้ใครหรือมูลนิธิไหนก็คงไม่ต่างกัน เรื่องสมบัติน่ะเรื่องเล็กแต่หากคุณหญิงโขมภัทรท่านรู้ว่าแท้จริงท่านยังมีหลานสาวเป็นหน่อเนื้อเชื้อไขของดาหลาบางทีท่านอาจจะอาการดีขึ้นไม่ใช่ทรุดหนักจนกู่ไม่กลับนอนเป็นผักเฉาแบบนี้ก็ได้” สายตาของคุณหญิงส่อแววเครียดจัด
“แล้วถ้าท่านรู้แล้วช็อกแน่นิ่งไปเลยล่ะค
