“ก็จริงของคุณหญิงนะคะ”
“อันที่จริงความลับของหนูบุษฉันก็คิดจะให้มันตายไปกับตัวหากว่าไม่ได้ยินข่าวที่คุณหญิงโขมภัทรจะยกมรดกทั้งหมดให้ลูกของแม่รังรองคนนั้น”
คุณหญิงชลัมพรนึกถึงหน้ารังรองและเบ้ปากอย่างรังเกียจ รังรองคือลูกเลี้ยงของคุณหญิงโขมภัทรอายุมากกว่าดาหลาสองปีเป็นลูกที่คุณหญิงขอมาเลี้ยงก่อนจะมีดาหลา และรังรองคนนี้ก็ทำให้ดาหลากับวาทินไม่สมหวังในรัก รังรองใส่ร้ายหาว่าวาคินเป็นคนไม่ดีคิดจะปอกลอกดาหลาลูกสาวของท่านเพราะจริง ๆ แล้วรังรองแอบชอบวาทินปลัดหนุ่มแห่งอัมพวา แต่วาทินมีใจให้ดาหลา แต่ด้วยฐานะที่ต่างชั้นและคำพูดใส่ร้ายจากรังรองทำให้คุณหญิงโขมภัทรเกลียดวาทินเข้าไส้และคิดจะจับดาหลาคลุมถุงชนแต่งงานกับเศรษฐีชาวเพชรบุรีคนหนึ่งซึ่งเป็นบุตรชายของเพื่อนท่าน แต่ดาหลากับวาคินก็ทำเรื่องที่ผิดกับคุณหญิงเช่นกันนั่นคือลักลอบได้เสียกัน
ไม่เท่านั้นเรื่องหน้าเศร้าที่สุดก็คือวาคินมาชิงตายเสียก่อนวาคิน
