จากนั้นชลลัมพีก็ลงมือชงกาแฟเมื่อได้รสที่ชอบใจแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องทำงาน ไม่วายวางกาแฟในแก้วมัคสีขาวมีโลโก้ของบริษัทอีกแก้วที่บรรจงชงสุดฝีมือลงบนโต๊ะเลขาที่วางหน้าเหมือนชาเย็น
“หาชาไม่เจอ เลยชงกาแฟมาให้”
“…”
บุษบาบัณปั้นหน้านิ่งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของเขา
“เอ่อ…บังเอิญวันนี้ผมไม่มีคนชงกาแฟให้กิน อยากกินกาแฟก็เลยต้องไปชงมาดื่มเอง แล้วชงมาฝากคุณอีกแก้ว” แววตาง้อเล็ก ๆ มองที่วงหน้าสวยของบุษบาบัณที่เดี๋ยวนี้สวยกว่าเดิมมาก
“….”
เมื่อเธอไม่แสดงสีหน้ายินดียินร้ายอะไรเขาก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ “งอนอะไรนักหนาก็แค่จูบหน่อยเดียว ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงจะดีใจเหมือนถูกหวย นี่ทำหน้าทำตาเหมือนว่าถูกข่มขืน แล้วก็คิดไปว่าหากเธอไม่ตบเขาจนหน้าชาเสียก่อนเขาจะหยุดแค่จูบเธอหรือเปล่า
ชลลัมพีถอนใจ ใจหนึ่งบอกว่าอย่าไปสนใจปล่อยให้งอนไปเถอะเบื่อเมื่อไหร่คงเลิกงอนเอง เสียไปตั้งสิบล้านขอของแถมนิดหน่อยเท่านั้นเอง ใจ
