Bad love รักร้ายนายปากแข็ง(คอปเตอร์&นาบี)

ณ โรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่ง ที่วันนี้หน้ารั้วโรงเรียนเต็มไปด้วยแม่ค้าที่มาขายดอกไม้และของขวัญต่างๆ ให้กับคู่รักในวันวาเลนไทน์ นาบีเด็กสาวมัธยมปลายปีสุดท้ายที่กำลังยืนรอเพื่อนสาวคนสนิทไปหาซื้อดอกกุหลาบ "นาบีแกไม่ซื้อดอกกุหลาบสักช่อล่ะ นี่แม่ค้าขายช่อละ300เอง" เธอถอนหายใจกับกระปุกเพื่อนสนิทที่มักชอบซื้อดอกกุหลาบเดินถือโชว์คนอื่นในวันวาเลนไทน์ของทุกปี "แกบ้ารึเปล่า300นะ ไม่ใช่30" "ก็มันสวยกว่าที่คนอื่นให้อ่ะ" "แล้วนี่ขวัญกับลูกปลาก็หายไปเลย" กลุ่มของเธอมีเพื่อนสนิททั้งหมด7คน เป็นผู้ชาย3คนคือคิงตัน คอปเตอร์และอลัน ส่วนผู้หญิงคือ กระปุก ของขวัญ ลูกปลา และเธอนาบี "คงไปกับพวกไอ้คิง เมื่อกี้ฉันเห็นพวกมันแวบๆ คงมาหาซื้อดอกไม้ไปให้สาว" เธอพยักหน้าเข้าใจ แต่พอก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือมันใกล้จะ8โมงแล้ว "พวกนั้นทำไมยังไม่มาจะถึงเวลาเรียนแล้วนะ หรือเราเข้าไปก่อนดี" "เอองั้นไปเหอะ เดี๋ยวโดนอ.สุชาดาทำโทษ คาบแรกด้วย" ทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6/1 "อ้าว!!!ไอ้เตอร์นอนอยู่นี่เอง" คอปเตอร์ที่ฟุบนอนอยู่ส่งเสียงจิ๊จ๊ะ ที่ได้ยินเพื่อนสาวคนสนิทที่นั่งข้างเขาเสียงดัง "เธอกินนกหวีดมารึไง แล้วนี่" เขาก้มมองช่อกุหลาบในมือกระปุก "เออ ทำไม?" กระปุกรู้ว่าคอปเตอร์จะพูดอะไร เพราะทุกคนก็ชินกับเรื่องนี้ "ไม่บอกดีๆว่ะ เดี๋ยวซื้อให้" "เดี๋ยวขอช็อคโกแลตนายสักกล่องนะ" เขายักไหล่ ปกติเขาก็ไม่ชอบกินช็อคโกแลตอยู่แล้ว เวลาใครให้เขามักจะเอามาแบ่งเพื่อนผู้หญิงในกลุ่ม "รวยนัก ซื้อกุหลาบให้ตัวเอง เห้อ..ปวดหัว" ร่างสูงของคอปเตอร์หันไปเห็นเพื่อนในกลุ่มอีกคนที่นั่งอยู่โต๊ะอีกฝั่ง เธอกำลังนั่งมองเขาอยู่ "แล้วเธอไม่ซื้อบ้างล่ะ ถ้ารอใครให้คงไม่มี" นาบีสะอึกกับคำพูดของคอปเตอร์ เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นคนพูดตรงๆ แต่ทำไมไม่ชินสักที เขามักชอบพูดจาแรงๆ หยอกล้อแบบนี้เป็นปกติ โดยเฉพาะกับเธอ "ไม่เป็นไร เราไม่อยากได้" "ไม่อยากได้หรือไม่มีคนให้?" เขาเลิกคิ้วล้อเลียนเธอ สำหรับเธอในสายตาเขาคงเป็นผู้หญิงขี้เหร่มากสินะ บางครั้งเธอพยายามไม่สนใจที่เขาพูด เพราะคิดว่ามันคือเรื่องจริง "นี่!!! นายหยอกเพื่อนแรงไปแล้วนะ" กระปุกตวาดคอปเตอร์เสียงดัง เธอเองก็ไม่ชอบที่คอปเตอร์มักชอบหยอกแรงๆใส่นาบี "พูดเรื่องจริง เคยเห็นนาบีได้ดอกไม้จากใครมั้ย?" "ฉันก็ไม่เคยได้" กระปุกพยายามพูดให้นาบีสบายใจ แต่ความจริงแล้ว กระปุกเองก็มีคนเอาดอกไม้มาให้ในวันวาเลนไทน์ทุกปี เพียงแต่เธอไม่รับ นาบีทำเป็นไม่สนใจ หันมาสนใจหนังสือเตรียมสอบคณะบัญชีต่อ เธอตั้งใจจะสอบเข้าคณะนี้ ส่วนเพื่อนคนอื่น ผู้หญิง3คนไปเรียนคณะนิเทศศาสตร์กัน ส่วนผู้ชายจะสอบเข้าเรียนวิศวะ มีเธอคนเดียวที่ไปเรียนบัญชี ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็ถึงวันสอบเข้ามหาลัย จริงๆพวกเธอทุกคนเรียนเก่งกันอยู่แล้วน่าจะสอบเข้าเรียนมหาลัยเอกชนชื่อดังที่อยู่ในกรุงเทพได้สบาย แต่การสอบก็คือการสอบที่เรายังคงต้องตั้งใจอ่านหนังสือ อีกไม่กี่วันชีวิตวัยมัธยมก็จะพ้นไป แล้วชีวิตมหาลัยจะเข้ามาแทน ไม่รู้เลยว่าชีวิตต่อไปจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง เธอจะยังคบกับเพื่อนกลุ่มนี้อยู่มั้ย เพราะมีเธอแค่คนเดียวที่ไม่ได้ไปเรียนคณะเดียวกันกับเพื่อนคนอื่น เธออาจจะมีเพื่อนใหม่หรืออาจจะไม่มีเพื่อนเลยก็ได้ หลังจากเรียนคาบเช้าเสร็จ ทุกคนมากินข้าวที่โรงอาหาร วันนี้โรงอาหารเองก็คึกคักเป็นพิเศษเพราะทุกคนต่างเอาดอกไม้หรือของขวัญไปให้คนที่ตัวเองชอบกัน "พวกนายนี่ไม่เบื่อเนอะ วาเลนไทน์กี่ปีดอกไม้ไม่เคยจะลดเลย นี่ถ้าไปเรียนมหาลัยคงเป็นหนุ่มฮอตเต็มตัว" ลูกปลาบอกขณะนั่งมองกล่องของขวัญต่างๆรวมถึงดอกไม้ที่ตั้งเต็มโต๊ะตัวยาวในโรงอาหาร ของคิงตัน คอปเตอร์และอลัน "เลือกไปสิพวกเธออยากเอาอะไร" คิงตันบอกอย่างใจดี เขาเป็นคนใจดีที่สุดในบรรดาผู้ชายทั้งสามคน เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ "เอามั้ยนาบี อันนี้เธอชอบ" เขายื่นกล่องช็อคโกแลตสีทองสุดหรูมาให้เธอ "เดี๋ยวผู้หญิงเขาเห็นจะเสียใจนะ" นาบีรีบปฏิเสธ เธอไม่อยากโดนพวกผู้หญิงของเขาตามรังควานอีก เพราะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว "เออจริง เดี๋ยวมาตามตบนาบีเหมือนปีที่แล้วอีก" "จริงเหรอ ทำไมไม่บอก" คิงตันทำหน้าตกใจเมื่อได้ยินที่กระปุกบอก เรื่องนี้พวกผู้หญิงทุกคนรู้ แต่เธอห้ามไม่ให้บอกพวกผู้ชาย "ยังไม่ได้โดนตบเลย แต่กำลังจะโดน" "ใครเรียนม.ไหน" อันนี้เป็นอลันพูด เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูง ตี๋ มีลักยิ้มข้างขวา ยิ้มทีพาให้สาวๆ ใจละลายในความน่ารักของเขา "พอเถอะ ตั้งปีที่แล้ว อีกอย่างยังไม่ได้ทำอะไรเลย พวกกระปุกก็มาซะก่อน" เธอพยายามพูดให้ทุกคนหยุดพูดเรื่องนี้ เพราะมันผ่านมานานแล้ว อีกอย่างเป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วด้วย ตอนนั้นพวกเธอไม่พอใจที่เห็นคิงตันให้ช็อคโกแลตนาบี เลยมาหาเรื่องตอนที่เธอไปเข้าห้องน้ำคนเดียว "เออว่าแต่วันเสาร์นี่สอบแล้วนะ ใจโหวงๆไงไม่รู้ อาทิตย์หน้าพวกเราก็ปัจฉิมแล้วนะ" สอบที่ของขวัญว่าคือสอบเข้ามหาลัย ส่วนสอบปลายภาคของชั้นมอหก จะเป็นอาทิตย์หลังจากปัจฉิมนิเทศ "เออพวกเรายังได้อยู่ด้วยกัน แต่นาบีสิบอกให้เลือกคณะเดียวกันก็ไม่เอา" "ไม่ได้เรียนคนละมหาลัยสักหน่อย" เพื่อนๆในกลุ่มเธอทุกคนเป็นลูกคนรวย ที่บ้านทำธุรกิจใหญ่โต ส่วนนาบีที่บ้านเปิดร้านมินิมาร์ทเล็กๆ พ่อก็เป็นวิศวกรในบริษัทแห่งหนึ่ง เธอไม่ได้รวยเหมือนพวกเพื่อนๆ แต่พ่อแม่ก็พยายามหาทุกอย่างให้เธอไม่รู้สึกขาดตกบกพร่องอะไร อีกอย่างเพราะเธอเป็นลูกคนเดียวทำให้พ่อแม่ได้ลำบากอะไรมากมาย ความจริงแล้วนาบีเองก็อยากอยู่กับทุกคน เธอเป็นคนเริ่มทำความรู้จักใครไม่เก่ง กลุ่มนี้เธอสนิทกับคอปเตอร์ก่อน เพราะอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่มอต้น กับคอปเตอร์เองที่เรียนห้องเดียวกันมาตลอด เขาเป็นคนหล่อติดอันดับของโรงเรียน เป็นผู้ชายตัวสูง ผิวขาว คิ้วคมเข้ม ภายนอกจะดูเหมือนเขาหยิ่ง แต่กับคนที่สนิทกันเขาเป็นคนชอบพูดตรงๆ จนบางครั้งพวกผู้หญิงบอกว่าเขาปากหมา ตอนเย็นหลังเลิกเรียน นาบียืนรอพ่อเธอมารับที่หน้าโรงเรียน ระหว่างนั้นเธอเห็นคอปเตอร์เดินอยู่กับรุ่นน้องม.5 เป็นคนเดียวกับที่เห็นเอาดอกไม้มาให้เขาที่โรงอาหาร คอปเตอร์เดินมาส่งเธอขึ้นรถรับส่งของโรงเรียน นาบีพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเจอหน้าเขา เธอเลยเดินอ้อมไปยืนหลังป้ายรถประจำทาง "นี่...ไม่ต้องแอบ ฉันเห็นตั้งแต่เธอเดินออกมาจากโรงเรียนแล้ว" "ไม่ได้แอบสักหน่อย ฉันแค่ร้อน" "เอานี่ ฉันให้" คอปเตอร์ยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดดอกใหญ่ให้นาบี เธอพยายามหันมองว่ามีใครเห็นรึเปล่า "มองไรของเธอ เอาไม่เอา" นาบีลังเลที่จะรับเพราะไม่รู้ว่าคอปเตอร์ให้เธอทำไม อีกอย่างเมื่อเช้าเขาเพิ่งบอกเองว่าเธอไม่เคยมีใครให้ดอกไม้ "ให้เพราะกลัวเธอกลับไปร้องไห้ที่บ้านหรอก ไม่ต้องคิดมาก" นาบีทำหน้างองุ้มไม่พอใจ เธอไม่คิดจะร้องไห้เพราะเรื่องไร้สาระแบบนี้อยู่แล้ว เขาเลิกคิ้วยิ้มล้อเลียนเธอเมื่อเห็นเธอยื่นมือมารับกุหลาบ "นายกับน้องคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ" "ใคร? อ๋อจีน่า"เขายักไหล่อย่างไม่สนใจ "แค่รู้สึกว่าน่ารักดี ทำไม?ถามทำไม" "เปล่า ก็ไม่เคยเห็นนายเคยสนใจใคร" ร่างเล็กหยิบกระเป๋าขึ้นมากอด เมื่อเห็นรถของพ่อมาจอดพอดี "ไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้" เธอโบกมือให้เขา แล้วเดินขึ้นรถไปทันที ระหว่างอยู่บนรถเธอหยิบดอกไม้ที่คอปเตอร์ให้มาดู รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นเล็กน้อย เธอดีใจมากแม้เขาจะไม่ได้ตั้งใจให้เธอเพราะชอบ แต่อย่างน้อยครั้งหนึ่งเธอก็เคยได้ดอกไม้จากผู้ชายที่เธอแอบรัก