สามเดือนต่อมา...
มิรินดาที่ตอนนี้กำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ ได้สองเดือนแล้วกำลังยืนมองคนงานจำนวนหลายคนที่กำลังซ่อมแซมหลังคาของโรงเรียนบนดอยที่ตัวเองเคยขึ้นมาสอนนักเรียนด้วยความยินดี
ถึงแม้ว่าตอนนี้หล่อนจะไม่ได้เป็นครูสอนหนังสือให้กับนักเรียนที่นี่แล้ว แต่อินทัชผู้เป็นสามีก็ใช้เงินของเขาจ้างครูจำนวนห้าคนขึ้นมาสอนแทน
ดังนั้นโรงเรียนแห่งนี้จึงไม่ต้องขาดแคลนคุณครูเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
สนามฟุตบอลของโรงเรียนที่อินทัชเพิ่งสร้างให้ใหม่นั้นเสร็จมาอาทิตย์กว่าแล้ว ตอนนี้กำลังต้อนรับเด็กๆ หลายคนรวมถึงเด็กชายป๋องให้มาวิ่งเล่นเตะบอกกันอย่างสนุกสนาน
ผู้อำนวยการและคุณครูเก่าแก่ของโรงเรียนบนดอยแห่งนี้เข้ามาขอบคุณหล่อน ซึ่งหล่อนก็ให้คำสัญญากับทุกคนว่าจะขึ้นมาเยี่ยมเด็กๆ ที่นี่ทุกปี
ความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มของเด็กๆ ซึ่งเป็นอนาคตของชาตินั้น มันทำให้หัวใจของหล่อนเบิกบานยิ่งนัก
“อุ๊ย”
คนที่กำลังใจลอยสะดุ้งเม
