หล่อนร้องไห้ตัดพ้อด้วยความเจ็บปวดทรมาน เกลียดที่ตัวเองยังรักยังแคร์เขาอยู่ไม่เสื่อมคลาย
อินทัชได้ยินคำตัดพ้อของมิรินดาเขาก็ยิ่งละอายใจเหลือเกิน
ที่ผ่านมาเขาพยายามรักษาสัญญาที่ให้เอาไว้กับน้องชาย จนไม่คิดถึงความรู้สึกของมิรินดาเลย เขาทำให้หล่อนเจ็บปวดมากเหลือเกิน
“พี่ขอโทษ... พี่ขอโทษจริงๆ มิริน...”
“ค่ะ มิรินยกโทษให้... ดังนั้นพี่หนึ่งเลิกตามตอแยมิรินได้แล้ว และเมื่อพี่หนึ่งพร้อม ก็นัดหย่ากับมิรินได้เลยค่ะ”
“พี่ไม่หย่าหรอก ไม่มีวันหย่ากับมิรินเด็ดขาด”
“ไม่มีประโยชน์ที่เราจะอยู่ด้วยกันหรอกค่ะ มิรินคืนอิสรภาพให้กับพี่หนึ่ง...”
เขาส่ายหน้าไปมา ดวงตาคมเข้มตอนนี้มีแดงก่ำเพราะเจ็บปวด
มือหนายกขึ้นโอบใบหน้าเล็กเอาไว้อย่างทะนุถนอม
“พี่รักมิรินนะครับ”
ในที่สุดเขาก็พูดมันออกไป
คำพูดที่เคยพูดแต่ภายในใจมาตลอด...
“พี่รักมิรินนะครับ... พี่รักมิรินมาตลอดด ไม่เคยมีวันไหนที่พี่ไม่รักมิรินเลย...
