EP.7 ซวยไม่พัก!
1016 คำ
เช้าวันต่อมา
"ฮ่าๆ ฮ่าๆ" กระทิงพอเห็นหน้าโซ่ก็ขำก๊าก
"จะหัวเราะอะไรนักหนาวะ"
"ปากมึงเหมือนโดนผึ้งทั้งรังรุมต่อย ตลกฉิบหาย บึนเจ่อไม่ไหว"
"ใครจะไปรู้ว่ามันแม่งละเมอ ไม่น่าไปช่วยเลย อุตส่าห์หวังดีแท้ๆ แค่จับผิดท่าเผลอไปคว้านม แค่นี้ซ้อมกูอย่างกับกระสอบทราย"
"เอ่อ อย่างน้อยน้องมันก็ช่วยให้มึงได้โทรศัพท์คืนจากไอ้พวกนั้นนะเว้ย"
"แต่มันได้อยู่ฟรีสามเดือนมึงกับกูหารกัน"
"อ้าว..เกี่ยวอะไรกับกูวะ!"
"มึงไม่มีปัญญาช่วยกู จนต้องตามเด็กนั่นไง"
สองหนุ่มยังคงโต้เถียงกัน ซึ่งวันนี้เพลงพลอยตื่นแต่งตัวออกไปหางานพิเศษทำแต่เช้า เดินย่ำเท้าหาร้านที่เปิดรับสมัครแบบพาร์ตไทม์ สุดท้ายละแวกใกล้ก็เต็ม จนเดินมาถึงซอกตึกที่มีเรื่องกันเมื่อวาน หลายซอยเป็นร้านเหล้านั่งดื่มชิลๆ ติดป้ายรับสมัครเอาไว้
ทำงานไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เงินรายวัน
'ถือว่าชั่วคราวไปก่อนละกัน'
เพลงพลอยพึมพำ รอเจ้าของร้านมาถึงก็รีบเข้าไปสมัครงาน ด้วยความน่ารักจึงทำให้ผ่านงานนี้ได้อย่างง่ายดาย กลายเป็นสาวเชียร์เบียร์
ร้าน เชียร์คลับ
ทุ่มตรง
เป็นร้านเหล้าใต้ตึกเก่า เปิดให้บริการมีทั้งโต๊ะนอกร้าน และ ในร้านนับสิบ พนักงานสาวสวยคอยเสิร์ฟ ส่วนเพลงพลอยก็เชียร์ขายเบียร์ทุกยี่ห้อ โดยทางร้านจะมีชุดให้เปลี่ยนด้านหลัง เป็นแนวตามวันประจำสัปดาห์
"เด็กใหม่เหรอ" พนักงานสองคนซุบซิบนินทา
"อืมมม ได้ยินว่าเป็นนักศึกษา"
"ตัวเตี้ยนะ แต่ก็สวยใช้ได้"
"จะมาแย่งลูกค้าเราหรือเปล่าเนี่ย"
"โอ๊ย ไม่เป็นงานอย่างนั้นจะอดทนไหวเหรอ"
หมับ
"อ๊ะ~" เพลงพลอยร้องสะดุ้งเมื่อถูกมือของลูกค้าจับสะโพกมน "พี่ทำอะไรคะ?!"
"จับนิดจับหน่อยไม่เห็นต้องโวยวาย"
"เราไม่ได้สนิทกันสักหน่อย! ถึงสนิทก็ไม่ควรลวนลามคนอื่นแบบนี้นะคะ ถ้าเมาก็กลับบ้านสิ"
"นี่น้องไล่ลูกค้าเหรอ เพิ่งมาทำงานใหม่สิท่าคงไม่รู้ว่าพี่เป็นใคร เหอะ พี่จะจับตรงไหนก็ได้"
เมื่อเกิดการโต้เถียงกันดังลั่น เจ้าของร้านก็รีบเข้ามาห้ามปราม โดยพาเพลงพลอยเข้าไปอบรมเกี่ยวกับการทำงาน สุดท้ายก็ต้องยอมรับสถานภาพเพราะเงิน
หมับ
ครั้งนี้ไม่ใช่แค่จับ แต่ฝ่ามือหนายังขย้ำ
สาวน้อยกลั้นความรู้สึกบางอย่าง จนกระทั่ง..
เพล้ง!
'โอ๊ยยยยย'
เสียงกรีดร้องโหยหวนเพราะบาดเจ็บ ใครบางคนฟาดขวดเบียร์จากด้านหลังใส่หัวศีรษะของชายหนุ่ม ที่กำลังลวนลามเพลงพลอยจนเลือดไหลอาบ จากนั้นก็คว้าแขนสาวน้อยวิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
ซอยสาม
ตึก ตึก ตึก
"พะ พี่! หยุดก่อน" ทันทีก็รีบสะบัดมือทิ้งพักหายใจหอบเหนื่อย ถึงแม้จะเป็นนักมวยแต่ก็ไม่ได้ฝึกฝนทุกวัน จึงมีเหนื่อยล้าบ้างตามสภาพร่างกาย ก่อนชายหนุ่มจะหันมาต่อว่า
ปรากฏว่าเป็นกระทิง
"เป็นบ้าอะไรไปยืนให้มันลวนลามอย่างนั้น!"
"ก็หนูเพิ่งเริ่มทำงานไงคะ ฮึกกก"
"แปลว่าเธอยอมให้มันแต๊ะอั๋งเพื่อเงินงั้นเหรอ"
"มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ! หนูเพิ่งมาทำงานใหม่เลยไม่รู้ประสบการณ์ เดี๋ยวอีกหน่อยก็คงชำนาญในการหลีกเลี่ยงเอง ว่าแต่พี่เถอะ..ตีเขาเลือดอาบเดี๋ยวก็โดนตำรวจจับ"
"มันไม่กล้าหรอก กล้องวงจรปิดก็มี ถ้ามันจับฉันข้อหาทำร้ายร่างกาย มันก็โดนแจ้งข้อหาลวนลามเธอเหมือนกัน ฉันไม่กลัว หึ"
สายตากระทิงดูหงุดหงิดมาก หรืออาจเป็นเพราะตัวเล็กเป็นรูมเมท จึงทำให้มีความสนิทสนมกันเพิ่มขึ้นตามระยะเวลา ยังเคลียร์ปัญหาไม่จบ ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังออกมาจากห้องประตูสีแดงข้างตึก
เคว้ง!
ตุบ!
"มึงนี่ตลอดเลยนะ! ทำไมชอบยุ่งกับคนมีเจ้าของวะ" เสียงทุ้มน่าจะเป็นชายวัยกลางคนตะโกนด่า "หน้าตาก็ดีหาผู้หญิงเองไม่ได้หรือไง"
"ก็มันพูดเองว่าไม่มีผัว!! เด็กมันยั่วหลวมตัวไปหน่อย"
"ยังไม่สำนึกอีกนะไอ้สัดดด"
"กูไม่ผิด เพราะกูไม่รู้ว่ามันมีผัวไง เข้าใจอะไรยากจังวะ ฮึกกก ปล่อยกูนะพวกหมาหมู่"
กระทิงกับเพลงพลอยกำลังจะเดินผ่านเสียงเอะอะโวยวาย แต่หางตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายที่ถูกซ้อมอยู่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน 'ไอ้โซ่!' กระทิงสบถ
"เฮ้ยยยย" เมื่อเห็นเพื่อนมีเหรอที่จะไม่เข้าไป
"ไอ้กระทิงช่วยกูด้วย!" โซ่ตะโกนเรียก
"มึงไม่ต้องห่วงกูมากับเพลงพลอย"
"ไม่ได้ พวกมันมีมีดกับสนับมือ เฮือก~"
"เชี่ยยย อันตรายเกินไป"
อย่างน้อยสองหนุ่มก็ยังเห็นเพลงพลอยเป็นผู้หญิง ถึงแม้จะเป็นนักมวย แต่ก็อาจบาดเจ็บได้ ตัวเล็กยืนแน่นิ่งข่มความตกใจ
"ปิดไฟ!!" โซ่ตัดสินใจตะโกนเพื่อจะหาทางหนี
ติก'
ติก'
"เชี่ยยย" ไม่ทันได้วิ่ง เพลงพลอยที่อยู่ใกล้เปิดสวิตช์ไฟก็เปิดจนสว่างขึ้นมา "เปิดทำเหี้ยอะไร!!"
"ก็มันมืดพี่จะหนียังไงคะ" ตัวเล็กเถียง
"กูมองเห็น! ปิดไฟ"
"แล้วต้องปิดนานแค่ไหนคะ"
"โอ๊ยยย อีสัส! ปิดเถอะ ถาวรก็ได้กูไหว้ละ"
สถานการณ์ชวนงุนงงเป็นอย่างหนัก ชายฉกรรจ์ที่ล้อมโซ่ถึงกับชะงัก จนกระทั่งเพลงพลอยปิดสวิตช์ไฟอีกครั้ง จากนั้นก็รีบหนี..ทั้งสามคนวิ่งพร้อมเพรียงกัน โดยที่สองหนุ่มจับมือตัวเล็กคนละข้างอย่างแน่น
ซ่าาา ซ่าาาา
เมื่อลัดเลาะหลายซอกตึก ไม่เห็นว่าใครตามมาจึงหยุด เนื่องจากฝนฟ้าดันเทกระจาด ทำให้เปียกปอนมองไม่เห็นหนทางจึงต้องแวะพัก
เพลงพลอยพูดกัดฟัน "ตอนออกจากหอพักกูลืมไหว้เจ้าที่เจ้าทางหรือเปล่าวะ ซวยไม่พัก! เลยโว้ยยย ชีวิต"
- ผู้เขียน
