สายฟ้า
“ตาสายมาแล้วหรอลูก แล้วนี่พาใครมาด้วย” หลังจากผมพาเรนโบว์เดินเข้ามาถึงในห้องนั่งเล่น แม่ที่หันมาเห็นผมก็ทักผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันมาเห็นเรนโบว์แล้วถามออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“นี่เรนโบว์ แฟนของผมครับ” ผมตอบกลับแม่ออกไป
“สะ...สวัสดีค่ะ” เรนโบว์ดึงมือออกจากมือผมแล้วยกมือไหว้ทุกคนในห้องนั่งเล่น โดยที่วันนี้เป็นอะไรไม่รู้ คนในครอบครัวผมอยู่กันครบเลย โดยเฉพาะพี่สายลมที่ปกติมันไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไหร่
“นี่หรอผู้หญิงที่แกบอก ว้าวๆ น่าตาเหมือนตุ๊กตาเลย” เป็นพี่สายฝนที่พูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
“พ่อแม่ฉัน ส่วนนี่พี่สายลม แล้วก็พี่สายฝน พี่ชายกับพี่สาวฉัน” ผมแนะนำให้เธอรู้จักทุกคน เรนโบว์ก้มหัวเป็นอันเข้าใจอีกครั้ง และยืนเกร็งไม่ห่างผม
“มาๆ มานั่งข้างพี่ดีกว่าสาวน้อย” แล้วเป็นพี่สายฝนที่ขยับตัวแล้วตบที่นั่งข้างๆตัวเองพร้อมกับเรียกเรนโบว์
ผมเลยจูงมือเรนโบว์ไปนั่งที่โซฟาข้างพี่สายฝน โดยเรน
