เรนโบว์
“ไม่กลับจริงๆหรอ” พี่แตงค์ถามฉันออกมาหลังจากกินข้าวเสร็จพ่อกับป้าสมรก็กลับไปแล้ว ส่วนฉันก็กลับกับพี่แตงค์เหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือฉันไม่กลับไปที่ห้องสายฟ้า
“ค่ะ วันนี้เรนไปนอนกับพี่แตงค์นะคะ” ฉันพูดออกไป เพราะว่าหอของฉันก็คืนไปแล้ว เพราะตั้งแต่ตกลงคบกับสายฟ้า ฉันก็คิดว่าทุกอย่างมันชัดเจนแล้ว ไม่ต้องไปๆมาๆ ส่วนที่กล้าขอไปนอนกับพี่แตงค์ก็ไม่ยากหรอก ยังไงฉันกับเขาก็พี่น้องพ่อเดียวกัน มันไม่มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่นอน
“พี่ไม่มีปัญหาหรอก แต่ที่พี่ห่วงคือความรู้สึกของเรนมากกว่า” พี่แตงค์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“เรน ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป” ฉันบอกพี่แตงค์กลับไปด้วยรอยยิ้มแห้งๆ ที่ฝืนยิ้ม
“ไอ้สายมันก็ชอบเอาชนะแบบนี้แหละ ที่มันพูดแค่อยากประชดเรนก็ได้ เพราะมันไม่ถูกกับพี่ พอเห็นเรนไปกับพี่ มันก็เลยอยากทำใส่เรน” พี่แตงค์พูดขึ้น
“ไม่หรอกค่ะ ขนาดคุณพ่อที่มาทีหลังยังร
