ตอนที่ 11 : ตอบแทนแบบเจ็บปวด
“อย่าเข้ามานะ” เสียงที่สั่นเครือพูดย้ำอีกครั้ง จนแผ่นหลังบางแนบชิดกับผนังห้องจนหมดหนทางถอยหนีแต่เขายังไม่มีทีท่าจะหยุดเดิน ทำให้ร่างสูงใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ดวงตากลมโตจับจ้องร่างสูงตาไม่กระพริบ
ความน่ากลัวกลับมาทักทายเธออีกครั้ง เขาคือคนที่ทำร้ายเธอที่ตึกร้าง ไม่ใช่คนใจดีที่ช่วยให้เธอเจอเพื่อนอย่างที่คิด เขาไม่สมควรกับคำว่าขอบคุณเลยแม้แต่นิดเดียว
พรึบ
โคล้ม
ในชั่ววินาทีเมื่อเขาเข้ามาใกล้ทำให้ขนมผิงฟาดโทรศัพท์บ้านใส่ร่างแกร่งหวังจะให้โดนหัว แต่...
“ไม่ อย่าเข้ามานะ” ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะเขาใช้เพียงแค่เข็มขัดหนังเพียงเส้นเดียวกันมันออกและตวัดโทรศัพท์นั้นล้วงหล่นพื้น
“ชอบใช้กำลังสินะ”
“ไม่ ขอร้อง ฉันไม่อยากทำแบบนี้”
“มันสายเกินไปแล้วขนมผิง” น้ำเสียงเย็นยะเยือกพูดขึ้นเป็นจังหวะเดียวกันกับกระชากข้อมือเธอและจัดการมัดด้วยเข็มขัดหนังราคาแพง “ครั้งนี้เข็มขัดแพ
