ตอนที่ 37 : เขินจนหน้าแดง
หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าหวานกลับมาเห่อร้อนอีกครั้ง บรรยากาศที่เงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันจนทำให้ขนมผิงทำตัวไม่ถูก เธออยากให้เขาด่าเธอ ทำร้ายเธอมากกว่านิ่งเงียบและเอาแต่จ้องเธอมากกว่า ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น สายตาคมกริบคู่นั้นไม่หันเหไปทางอื่นเอาแต่มองตรงมาที่เธอจนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เธอพยายามรวบรวมสติเพื่อให้ตัวเองลุกออกจากตรงนี้สักที
"หน้าเธอแดง"
"ปล่อยนะ ฉันจะเข้าห้องน้ำ"
"เขิน" คิ้วหนาเลิกขึ้นหนึ่งข้างอย่างยียวนเมื่อคนที่นอนอยู่บนตัวแก้มแดงระเรื่อคล้ายกับมะเขือเทศ
"ฉันมีเรียนบ่าย และนี่ก็สิบเอ็ดโมงแล้ว"
"รู้ได้ไง" เจโฮปยังยียวนกวนประสาทเธอไม่หยุด ทั้งที่เธอยังไม่ได้มองนาฬิกาเลยด้วยซ้ำ และตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาสิบเอ็ดโมงตามที่เธอว่า ตอนนี้เพิ่งจะสิบโมงเช้า
"คุณจะกลั่นแกล้งฉันยังไงก็ได้ ฉันยอมทุกอย่างแล้ว แ
