ตอนที่ 38 : ชอบล้วง
"ฉันไปได้แล้วใช่ไหม" เสียงหวานเอ่ยถามหลังจากลูกน้องของเจโฮปออกไปแล้ว ทำให้ในห้องเหลือแค่เธอกับเขา โดยที่เขายังนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิม ดูไม่ได้รีบร้อนจะไปไหน
"ใครสั่ง"
"ฉันถาม ถ้าคุณอนุญาตฉันก็ออกไปเรียน"
"นับวันยิ่งต่อปากต่อคำเก่ง"
เป็นอะไรไปอีก อยู่ ๆ ก็เหมือนกินรังแตนมาอีกแล้ว ทำไมเธอตั้งรับอารมณ์ของเขาไม่ได้เลย ทั้งที่ตอนอยู่บนเตียงเหมือนเป็นอีกคน พอมานั่งอยู่ตรงนี้กลับเป็นอีกคน แค่น้ำเสียงก็รู้แล้วว่าไม่ปกติ
"มานั่งนี่" สายตาคมกริบจ้องมองคนตัวเล็กและส่งสายตามาที่หน้าตักแกร่ง ร่างเล็กยอมเดินมาแต่โดยดี
ฟุบ
ขนมผิงนั่งลงบนตักแกร่งพร้อมกับใช้แขนเรียวเล็กโอบล้อมลำคอหนาไว้หลวม ๆ เพราะกลัวหล่น ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าคมคาย ทำไมพักหลังมานี้เขาถึงชอบให้เธอนั่งบนตักแกร่งทั้งที่พื้นที่บนโซฟาก็ตั้งกว้าง แถมยังสบายกว่าด้วย
สายตาคมกริบจับจ้องใบหน้าหวานไม่วางตาแต่มือหน
