ตอนที่ 15 : ขออย่าได้เจอกันอีก
“กลับบ้านในรอบเดือน” เสียงของอรอนงค์ดังมาจากชั้นบนของคฤหาสน์หลังใหญ่ หญิงใบหน้าสวยแต่มีรอยเหี่ยวย่นตามกาลเวลา ถึงแม้คำพูดจะฟังเหมือนเหน็บแนมแต่ริมฝีปากฉีกยิ้มเมื่อได้เจอลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่นาน ๆ จะกลับมาบ้านหลังนี้
“ทำไมยังไม่นอน ดึกแล้วนะครับ” เจโฮปมองผู้เป็นแม่ที่เดินกำลังเดินบันไดลงมาหา
“นอนแล้ว และตื่นแล้ว พอดีได้ยินเสียงรถของหนุ่มซิ่งเลยต้องออกมาดู คาดไม่ผิดว่าใครคือคนขับ” หญิงสูงวัยเดินลงมาจนถึงชั้นล่างของคฤหาสน์และมองลูกชายด้วยแววตาเอ็นดู
“รถมันแรง ช่วยไม่ได้”
“โตแล้วยังตอบเป็นเด็ก ๆ พรุ่งนี้เช้าลงมากินข้าวพร้อมพ่อกับแม่หน่อยได้หรือเปล่า พ่อเขามีเรื่องจะคุยด้วย”
“รู้แล้วครับ การที่ผมมาบ้านหลังนี้ก็เพราะเรื่องนี้อยู่แล้วครับ”
“ถ้าไม่เอาเรื่องสำคัญมาอ้างคงไม่กลับบ้านสินะ”
“ยิ่งแก่ยิ่งน้อยใจนะครับ” เจโฮปเดินสวนผู้เป็นแม่ขึ้นไปยังชั้นบนแต่แกล้
