ตอนที่ 16 : กระชากขึ้นรถ
สองชั่วโมงผ่านไป
ขนมผิงยืนรอรถเมล์เพื่อกลับคอนโดโดยที่มือเรียวเล็กถือถุงผ้าที่ใส่อาหารฝีมือแม่ไว้ด้วย สายตาสอดส่องป้ายตัวเลขหน้ารถเมล์ คนขึ้นประจำจะรู้ว่าตัวเลขนี้ผ่านเส้นทางไหนบ้าง ถึงแม้นานแล้วที่เธอไม่ได้ขึ้นรถเมล์ตั้งแต่มีรถยนต์ส่วนตัวแต่เธอก็รู้ว่ารถเมล์สายไหนที่เธอสามารถกลับคอนโดได้และจะมีเพียงไม่กี่สายที่ผ่านหน้าคอนโดของเธอ
ดวงตากลมโตมองไกลออกไปในเส้นทางที่รถวิ่ง แต่แล้วแววตาสั่นระริก มือที่ถือถุงผ้าใส่อาหารกำแน่นจนมือสั่น เท้าเรียวเล็กไม่สามารถก้าวไปไหนได้ ร่างกายแข็งทื่อ คล้ายกับถูกสาปให้เป็นก้อนหิน
“เจโฮป”
บรื้นนน...
เสียงคำรามของรถสปอร์ตคันหรูดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่แถวนั้นพากันมองไปจุดเดียวกัน
เอี๊ยดดด…
รถสปอร์ตคันหรูจอดเทียบฟุตบาทบริเวณหน้าป้ายรถเมล์ หยุดตรงกับที่มีหญิงสาวตัวเล็กยืนอยู่
สายตาคมกริบจ้องมองร่างเล็กผ่านกระจก
