“เฮียยังไม่กลับห้องอีกเหรอคะ?”
ฮันน่าถามขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นอีกคนนั่งรออยู่บนเตียงนอน เธอคิดว่าเขากลับห้องตัวเองไปแล้ว จึงเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กปกปิดร่างกายเอาไว้
“หอมจัง” จมูกโด่งได้รูปทำท่าทางสูดดมกลิ่นหอมจากคนตัวเล็ก
เพียงแค่ได้กลิ่นกายสาวที่คุ้นเคยก็ทำเอาความเป็นชายตื่นตัวได้อย่างง่ายดาย แท่งร้อนค่อยๆ ขยายใหญ่และรู้สึกอึดอัดอยู่ภายใต้กางเกงนอน
“ไปนอนได้แล้วค่ะ หนูจะได้แต่งตัว” ฮันน่าดึงแขนแกร่งให้ลุกขึ้นยืน
“จะแต่งตัวทำไมให้เสียเวลา” เคย์สันไม่พูดเปล่ามือหนากระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกให้พ้นทาง ก่อนที่ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กจะล่วงลงไปกองอยู่ที่พื้น
ใบหน้าหล่อซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน กลิ่นสบู่หอมๆ บวกกับกลิ่นกายสาวช่างเป็นอะไรที่ลงตัวและยั่วยวนจริงๆ
“อ๊ะ!! ห้ามทำรอยนะคะ” ฮันน่าเอ่ยท้วงเมื่อรู้สึกเจ็บบริเวณซอกคอ
ทว่ายิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เมื่อเคย์สันสร้างรอยรักท
