สองเดือนต่อมา
“ดีใจด้วยนะ”
ฮันน่าบอกนาเดียพร้อมรอยยิ้ม วันนี้เธอดีใจและยินดีกับนาเดียจริงๆ ที่พี่หมอขอเป็นแฟนสักที หลังจากที่เพื่อนรักตามจีบพี่หมออยู่นานหลายเดือน
“ขอบใจมึงมากนะ ขอโทษด้วยที่เข้าใจมึงกับพี่หมอผิด” นาเดียน้ำตาคลออย่างรู้สึกผิด เมื่อที่ผ่านมาเธอคิดว่าฮันน่ากับพี่หมอมีอะไรลับหลังเธอจนเข้าใจทั้งสองคนผิดไป
“ไม่เป็นไรหรอก” ฮันน่าเข้าใจความรู้สึกนาเดียเป็นอย่างดี
“แล้วมึงจะไปไหน” นาเดียถามขึ้น
“กลับบ้าน”
“ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนเหรอ”
“วันนี้คงไม่ได้อยู่ด้วย พอดีป๊ากับม๊ารออยู่ที่บ้าน”
“โอเค งั้นก็ขับรถดีๆ นะ”
“ไว้เจอกันที่มหาลัยนะ” ฮันน่าบอกก่อนจะเดินออกไป
เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันหยุดและเธอได้ขออนุญาตเคย์สันกลับไปหาป๊ากับม๊าที่บ้านแล้ว ซึ่งเขาก็อนุญาตถึงแม้ว่าเธอจะต้องใช้เหตุผลร้อยแปดพันอย่างมาพูดก็ตาม
ฮันน่าใช้เวลาขับรถครึ่งชั่วโมงกว่าจะมาถึงบ้านหลังใหญ่ที่เธอไม่ได้
