หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมากวินกับฮันน่าต้องใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของเฮียมาร์ค เพื่อการใช้ชีวิตที่ปลอดภัยมากยิ่งขึ้น
“เมื่อไหร่พวกเขาจะเลิกตามเราวะ” กวินถามขึ้นหลังจากที่แยกย้ายกับเพื่อนๆ เพื่อที่จะออกไปทานข้าวด้วยกันที่ร้านอาหารเจ้าประจำ
“แล้วกูจะรู้ไหม” ฮันน่าทำหน้าเซ็งไม่ต่างจากกวิน
จากชีวิตที่เคยสนุกสนานตอนนี้กลับเปลี่ยนไป พอเรียนเสร็จก็ต้องกลับบ้านเฮียมาร์คไม่ได้ออกไปเที่ยวที่ไหน ซึ่งชีวิตของเธอกับกวินวนอยู่แบบนี้มาตลอดหนึ่งอาทิตย์แล้ว
“ถึงจะตามดูแลอยู่ไกลๆ แต่พอมองไปเห็นกูก็รำคาญอยู่ดี” ความรู้สึกตอนนี้คืออึดอัดและรำคาญมาก
“อดทนไปก่อนถ้ายังไม่อยากตาย กูก็รำคาญเหมือนกันแต่ก็ทำอะไรไม่ได้” หญิงสาวปลอบใจตัวเอง ทั้งๆ ที่ในใจอยากจะออกไปเที่ยวเล่นให้หายเบื่อ
ตั้งแต่เกิดมาฮันน่าไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาใช้ชีวิตแบบที่มีคนติดตามเยอะๆ แบบนี้ ซ
