เคย์สันอยู่เล่นกับลูกและอยู่เป็นเพื่อนมีนาจนดึกและเขาก็ยังไม่ยอมกลับสักที จนกระทั่ง…
ครืด~ ครืด~
“ขอตัวออกไปรับสายก่อนนะ” เคย์สันหันไปบอกมีนาเสียงเบา เพราะลูกสาวตัวเล็กพึ่งจะนอนหลับไปได้ไม่นาน
“ค่ะ”
มีนาตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ บางทีการใช้ชีวิตแบบนี้ก็มีความสุขไปอีกแบบ ได้อยู่กันพร้อมหน้า ราวกับครอบครัวสุขสันต์ ที่เติมเต็มความสุขให้ลูกสาวตัวน้อยได้อย่างเต็มที่ด้วยการที่มีทั้งพ่อและแม่อยู่ด้วยกัน
ตลอดทั้งวันเคย์มัวแต่ยุ่งกับการดูแลลูกสาว จนเผลอละเลยความรู้สึกของผู้หญิงอีกคนที่โทรหาเขาทั้งวัน แต่เขาก็ไม่ยอมรับสายเธอเลยจนถึงตอนดึก
(ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ หนูโทรไปทั้งวันไม่เห็นรับสายหนูเลย) ฮันน่าพยายามถามด้วยน้ำเสียงที่ปกติที่สุด ถึงแม้ในใจจะรู้สึกเจ็บแค่ไหนก็ตาม
“วันนี้งานยุ่ง” เคย์สันยังคงเอาเรื่องงานมาอ้างเพื่อให้หญิงสาวเชื่อว่าเขามาทำงานจริงๆ
(เคลียร์งานยังไม่เสร็จเหรอคะ ทำไมถึงยังไม่กลับ
