" ฮึก~ มึงจะเลือกมันใช่ป่ะ?"
"......"
ร่างสูงที่ตอนนี้ยืนตัวแข็งเป็นเสาบ้าน เขาไม่รู้จะตอบเธอยังไงดี เขารักเธอ รักมาก แต่เขามีภาระบางอย่างที่ต้องทำ เขาพยายามอดกลั้นหยดน้ำตาไว้อย่างยากลำบาก ยิ่งตอนนี้เห็นเธอในสภาพแบบนี้เขายิ่งเสียใจ และเจ็บไม่น้อยไปกว่าเธอเลย…
"หนาวครับ ซุนขอโทษ ฮึก~ ซุนรักหนาวมากนะ หนาวรอได้ไหม? รอซุนหน่อย"
"หึ รอพ่อ_มึงสิ!!!" พ่อคนที่เธอเอ่ยถึงเมื่อกี้ ถึงกับหันหน้าขวับ!
"ลื้อ!! "
"ป๊าครับเดี๋ยวซุนเคลียร์เอง" เขาหันไปบอกผู้เป็นพ่อที่กำลังจะพูดบางอย่าง
"พี่ซุนคะ?" เสียงของน้ำหวานเอ่ยเรียกเขา
"เงียบ!" ซุนตะคอกใส่น้ำหวานที่เสนอหน้ามาเรียกเขาในตอนนี้
ดูไม่ออกเลยว่าสองคนนี้เป็นคนที่กำลังจะหมั้นหมายกัน หรือคนที่กำลังเกลียดเเค้นจนแทบจะฆ่ากันตาย นั่นเพราะสายตาที่ซุนมองน้ำหวานนั้นต่างจากแววตาตอนมองลมหนาวอย่างสิ้นเชิง เขาสะบัดมือที่กำลังจับเขาออก ก่อนที่เขาจะคว้าข้อมือของล
