5 เดือนผ่านไป…
ปัง เสียงประตูที่ปิดลง ตามด้วยร่างที่ผ่ายผอมผิดไปจากเมื่อก่อน หลายเดือนมานี้เขากินนอนไม่ได้จนสภาพที่เป็นอยู่ย่ำแย่ลง ราวกับคนที่เหลือเพียงกายหยาบแต่จิตวิญญาณสูญหายไปแล้ว คล้ายกับคนเหม่อลอยและเศร้ามองอยู่ตลอดเวลา
"ไอ้เหี้ยซุนมึงเลิกดื่มได้แล้ว มันช่วยอะไรได้วะ"
เป็นเวฟที่เอ่ยเตือนเพื่อนสนิทของเขา ซึ่งตอนนี้เอาแต่เมาหัวราน้ำแทบทุกวัน ไม่เป็นอันทำการทำงาน เพ้อหนักตั้งแต่ที่ลมหนาวไป
"มึงได้ข่าวหนาวแล้วใช่ป่ะ อึก~"
ซุนที่ตอนนี้สภาพดูแทบไม่ได้ แทบจะไม่เหลือเค้าโครงของพ่อหนุ่มรูปหล่อคนนั้นแล้วด้วยซ้ำ ใบหน้าที่แต่ก่อนเกลี้ยงเกลา ตอนนี้ก็ปล่อยให้หนวดเคราขึ้นเต็มไปหมด เสื้อผ้าหน้าผมจากที่เคยเซ็ทเคยแต่ง ตอนนี้ก็ปล่อยปะละเลยไม่สนใจใยดี
"ใจเย็น ๆ เพื่อน ตอนนี่คือ เอ่อ…ยังหาไม่เจอ"
เวฟเอ่ยด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน เขาก็สงสารเพื่อนนะ แต่เขาก็พยายามตามหาสุดความสามารถแล้วจริง ๆ ถามใคร
