SIWAT TALK
ผมนั่งอ่านงานผ่านหน้าจอไอแพด แกล้งทำเป็นไม่เห็นไอ้รัฐที่นั่งทำหน้าสำนึกผิดอยู่ที่ปลายเตียงมาราวห้านาที
ถึงจะทำใจแข็งไม่สนใจมันได้ยากหน่อยก็เถอะ
การที่ผมบอกและเตือนแล้วว่าอย่าเมาเวลาที่ผมไม่ได้ไปกินเหล้าด้วย แต่มันก็ยังทำ
เพราะฉะนั้นผมจะดับร้อนตัวเองด้วยการให้อีกฝ่ายหัวร้อนแทนก็แล้วกัน
"มึงมันใจร้าย.."
"อยู่เงียบๆ ดิ"
"ฮึก"
"รัฐ กูจะอ่านหนังสือ"
"ก็มึงไม่สนใจกูอ่า"
ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่ได้มีสมาธิกับชีสงานตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว
สุดท้ายผมก็แพ้ทางให้กับน้ำเสียงกระเง้ากระงอดปนเสียงสะอื้นไปเมื่อครู่
พอหันกลับมาผมก็เห็นว่ารัฐมันกำลังนั่งก้มหน้า น้ำตาหยดแหมะลงบนตักเจ้าตัว
กลิ่นเหล้ายังคละคลุ้งไปทั่วตัวมัน ระหว่างทางที่ผมขับรถกลับห้องก็คือไม่ปริปากพูดกับมันเลย
ให้รู้ตัวซะบ้างเพราะเดี๋ยวมันจะเคยตัว
นิสัยเสียว่ะ
"วัช"
ผมขมวดคิ้วมองคนเมาที่เงยหน้าขึ้นมามอง
"ไม่อยา
