สวบ!
“โอ๊ย!”
“มึงเจ็บมากไหม?”
“เจ็บค่ะ” พอรับรู้ท่อนเอ็นผ่านเส้นเยื่อบาง ๆ กาญก็หอมแก้มเนียนนุ่มและขมับของนิกาเพื่อปลอบเธอ จากนั้นก็กดท่อนเอ็นแช่ไว้
“งั้นกูจะไม่ขยับ จนกว่ามึงจะรู้สึกดี” ทางด้านนิกาหลังจากนอนเจ็บระบมกับส่วนนั้นที่ฉีกขาด กระทั่งความเจ็บเริ่มทุเลาลงจึงเอ่ยบอกคนตัวสูงที่ลูบศีรษะปลอบขวัญเธอ
“พ่อครูขยับได้แล้ว”
“มึงดีขึ้นแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ” สิ้นเสียงเล็กตาคู่คมก็มองเข้าไปนัยน์ตาสวยที่ฉายแววออดอ้อนเขา เห็นแล้วก็มันเขี้ยวไม่น้อย จึงโน้มลงไปจูบปากเรียวเล็ก ขณะที่เอวสอบเริ่มขยับโยกตามจังหวะอารมณ์ภายในกาย
กระทั่งอารมณ์เริ่มพลุ่งพล่าน ยิ่งโดนรูคับแน่นโอบรัดจนเสียว กาญจึงถอดถอนเรียวปากแล้วเคลื่อนใบหน้าลงไปดูดเต้าอวบอิ่ม พร้อมกับขยับโยกเอวเร็วขึ้น ตอกท่อนเอ็นเข้าไปในตัวเธอถี่ยิบ จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องห้อง ประสานกับเสียงเหนื่อยหอบ
“อึก พ่อครูหนูจุก”
“กูขอโทษ
