อีกฝั่งหนึ่งหลังจากกินข้าวอิ่มคนตัวสูงก็หันไปถามหลานชายด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“วันนี้มึงมีการบ้านไหม?”
“มีจ้ะพ่อจ๋า แต่ไข่ทำที่โรงเรียนแล้ว”
“ใครสอน?”
“ครูนิสุดสวยสอนจ้ะ” กาญได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ขณะตาคู่คมมองหลานชายที่พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ส่วนไข่หวานเมื่อนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่คุยกับนิกาช่วงเย็น ก็รีบบอกคนเป็นลุงทันที
“พ่อจ๋า ไข่ขอเรียนพิเศษกับครูนิได้ไหม”
“เรียนพิเศษอะไรของมึง?”
“ก็เรียนทั่วไปนี่แหละจ้ะ แต่ให้ครูนิมาสอนไข่ที่บ้านหลังเลิกเรียน”
สิ้นเสียงใสกาญก็นั่งคิดครู่หนึ่ง ขณะในหัวนั้นเต็มไปด้วยคำถามว่าหลานชายเอาความคิดนี้มาจากไหน เพราะปกติไม่เคยขออะไรแบบนี้มาก่อน จึงจี้ถามกลับไปแทนตอบคำถาม
“มึงไปเอาความคิดนี้มาจากไหน?”
“ก็วันนี้ครูนิสอนการบ้านไข่ใช่ไหม แล้วครูนิสอนดีมาก เข้าใจง่ายด้วย ไข่ก็เลยอยากให้ครูสอนการบ้านทุกวัน แล้วก็อยากเรียนพิเศษกับครูนิด้วย ไข่จะได้เก่
