เธอกลับมาที่บ้านพร้อมเข้า เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงไปรับแม่ของเขาที่มาจากมิลานพร้อมกับพ่อของเขาที่บ้านหลังใหญ่ใจกลางเมืองสาทร
เธอยืนอยู่หน้ากระจกกำลังใส่เสื้อเปิดไหล่สีขาว กระโปรงพองๆ สีเทาถึงหัวเขา เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว และเอาเสื้อหนังสีดำทับ ในมือหนาถือกล่องแดงตรงมาหาเธอ และวางกล่องที่โต๊ะเครื่องแป้งหน้ากระจก เขาเปิดกล่องออก ด้านในเป็นสร้อยคอจี้รูปหัวใจสีแดงทำมาจากพลอยตัวเรือนเป็นเงินขนาดหนึ่งนิ้ว เขานำสร้อยออกจากกล่อง เดินมาด้านหลังเธอสวมใส่ที่ลำคอระหงจนเสร็จ ที่มองผ่านกระจกใสด้วยรอยยิ้ม ที่เขาได้มอบสร้อยให้เธอ ทั้งที่เธอก็มีของเช่นนี้หลายชิ้นเหมือนกัน แต่คุณค่าทางจิตใจกลับต่างกัน เขาเผยรอยยิ้มมองเธอผ่านกระจก ใช้ริมฝีปากหนาจูบซอกคอฉันเบาๆ แล้วเขาเงยหน้ามองฉันในกระจกอีกครั้ง
“ผมให้คุณที่รัก” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม มือหนาจับผมลอนสีดำสนิทให้เข้าที่เข้าทาง
“เนื่องในโอกาสอะไรคะ” เธอเอ่ยถามเข
