อาการของลุงทองดีเข้าใกล้คำว่าหายสนิทเข้ามาทุกขณะ ดวงฤดีถอนใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อขาทั้งสองข้างของผู้มีพระคุณนั้นใกล้จะกลับมาใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว ต่อไปนี้ หล่อนก็คงไม่ต้องดิ้นรนอะไรอีก และอีกไม่นานหล่อนก็คงต้องกล่าวคำลากับท่านชายอติเทพแล้วสินะ
คิดมาถึงตรงนี้หัวใจของหญิงสาวก็เต็มไปด้วยความเศร้าหมอง ความผูกพันที่ก่อเกิดในระยะเวลาอันสั้นได้ถักทอร้อยหัวใจของหล่อนกับของชายชราเข้าด้วยกันอย่างแนบแน่น แม้จะไม่ใช่หลานสาวที่แท้จริงแต่หล่อนก็ทั้งรักทั้งห่วงใยหม่อมราชวงศ์อติเทพยิ่งนัก
“ฤดีรักคุณปู่นะคะ รักมาก”
หญิงสาวก้าวลงจากรถแท็กซี่ และเดินกลับเข้ามาภายในวังอัครโยธการ ป้าสมศรียืนอยู่ที่หน้าตึก มองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเวทนา ลางสังหรณ์บางอย่างในหัวใจร้องเตือนว่าทุกอย่างตรงหน้าไม่ปกติเหมือนเช่นเคย แต่ดวงฤดีก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจมัน
“มารอหญิงหรือคะป้าสมศรี”
ดวงฤดีก้าวเข้าไปกอดร่างอ้ว
