อ้อมกอดอบอุ่น ลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดพวงแก้มทำให้ดวงฤดีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา หล่อนยิ้มหวานเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นนั้นคือลุคคาจริงๆ หล่อนไม่ได้ฝันไป ไม่ได้ฝันไปจริงๆ ในที่สุดเขาก็กลับมารับหล่อน เขาไม่ได้ใจร้ายอย่างที่พยายามแสดงออกมา
“ลุคคา...”
เรียกชื่อเขาและยิ้มออกมาทั้งน้ำตา และนั่นก็ทำให้คนที่นอนประคองกอดอยู่ข้างกายลืมตาขึ้น หัวใจของดวงฤดีพองคับอกเมื่อสายตาคมกริบสีดำทะมึนของลุคคาที่มองมายังหล่อนในเวลานี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและไร้ซึ่งความชิงชังเฉกผิดไปจากทุกครั้งที่ผ่านมา
“ตื่นแล้วหรือ...”
น้ำเสียงนุ่มนวลปานเสียงบรรเลงของบทเพลงสวรรค์ที่ดังขึ้นข้างหู ทำให้คนที่นอนฟังอยู่ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ นี่หล่อนฝันไปใช่ไหม ฝันไปกว่าลุคคากำลังทะนุถนอมหล่อนปานดวงใจ หล่อนฝันไปใช่หรือเปล่านะ หญิงสาวร้องถามตัวเอง ถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วก็พบว่าตัวเองนั้นไม่ได้ฝันไป แต่สิ
