หลังจากทานข้าวกลางวันกันเรียบร้อยแล้ว ก้องภพก็พาหล่อนไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าจนเวลาเลยเถิดมาเกือบหกโมงเย็น
“ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งหญิง” ดวงฤดีเอ่ยขอบคุณก้องภพทันทีที่ตัวเองก้าวลงไปเหยียบพื้นดินภายในวังอัครโยธการ
“ด้วยความยินดีครับคุณหญิงแม้น ผมยินดีรับใช้เสมอ”
หญิงสาวยิ้มกว้าง มองผู้ชายตรงหน้าอย่างขอบคุณ เพราะถ้าไม่มีเขา วันนี้หล่อนก็คงจมอยู่กับน้ำตาตลอดทั้งวันอย่างแน่นอน
“ถึงยังไงหญิงก็ต้องขอบคุณคุณก้องค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีมากที่คุณหญิงให้เกียรติผม เอ่อ ว่าแต่ทำไมคุณหญิงถึงให้ผมมาส่งที่วังล่ะครับ ไม่กลับไป... เอ่อ ผมหมายถึงที่บ้านของคุณลุคคาหรือครับ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของดวงฤดีจางหายไปในทันที เมื่อได้ยินชื่อของมัจจุราชตัวร้าย ความเจ็บช้ำแล่นพล่านเข้ามาภายในอก คำพูดเหี้ยมโหดของเขาระเบิดในสมองอีกครั้ง และมันก็ทำให้น้ำตาของหล่อนแทบจะร่วงหล่นออกมาอาบแก้ม
“เชิญตามสบาย และถ้าจะให้ดี
