“ฉันเกลียดเธอ ดวงฤดี... ฉันเกลียดเธอ”
แม้จะตะเบ็งดังก้องแค่ไหน แต่ความจริงที่สะท้อนอยู่ในอกมันตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง มือหนายกขึ้นเสยผมด้วยความสิ้นหวัง ชีวิตที่เคยทะนงว่าเหนือผู้คนมากมายทั้งโลกกำลังจะพังพินาศลง เพียงเพราะผู้หญิงตัวเล็กแต่หวานล้ำอย่างดวงฤดี แม่สาวสิบแปดมงกุฎที่เขาไม่อาจจะตัดจะเขี่ยเจ้าหล่อนออกจากสมองได้ จนในที่สุดหล่อนก็เข้ามาครอบครองหัวใจของเขาแล้วทั้งดวง
เขาดิ้นไม่หลุด... ไม่มีทางดิ้นหลุดอีกแล้ว...
ลุคคาคิดอย่างสิ้นหวัง ขณะเดินไปหยุดใต้ฝักบัว สายน้ำเย็นเฉียบไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขาเย็นลงได้เลย มันยังร่ำร้องหาแต่ดวงฤดีตลอดเวลา มือหนายกขึ้นลูบใบหน้าซ้ำกันหลายครั้ง ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันรอบสะโพกเพรียวและก้าวออกไปจากห้องน้ำ
ดวงฤดียังคงนอนร้องไห้อยู่บนเตียง น้ำตาของหล่อนที่ไม่เคยมีผลอะไรต่อทุกระบบในร่างกายของเขา ตอนนี้มันเป็นยิ่งกว่าเข็มแหลมๆ ที่ทิ่มลงกลางหัวใจข
