คุณหญิงวรรณาเริ่มสงสารลูกชายที่เดินเข้าบ้านด้วยสีหน้าอิดโรย แม้จะเป็นวันอาทิตย์ แต่คนขยันอย่างลูกนางก็ไม่เคยพัก บอกว่าจะรีบเคลียร์งาน เพราะพรุ่งนี้ต้องพาสีตลากลับไปที่ดอยหนึ่งวัน เนื่องจากลงมากรุงเทพฯ นานแล้ว ร้านผ้าไหมเริ่มมีปัญหาสินค้าขาดแคลน พนักงานที่ดูแลร้านไม่สามารถตัดสินใจแทนสีตลาได้
คุณหญิงวรรณาถอนใจ นางเห็นสีตลายกแก้วน้ำสะอาดมาให้ลูกชาย แล้วบอกจะไปตั้งโต๊ะอาหารให้ พอคล้อยหลังลูกสะใภ้ คนเป็นแม่จึงเดินเข้าไปหาลูกชายแล้วทรุดกายนั่งลง
“ตาฤทธิ์ พรุ่งนี้ แกเตรียมตัวกลับไปอยู่บนดอยได้แล้วนะ แล้วว่างๆ ค่อยมาเยี่ยมแม่”
ครองฤทธิ์ใช้สายตามองสำรวจผู้เป็นแม่ “ทำไมหรือครับ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับคุณแม่”
เขาเองเป็นคนตั้งใจทำงานทุกเรื่อง เขาเข้าไปเรียนรู้งานแทบทุกวันจึงแปลกใจเมื่อได้ยินมารดาเอ่ยแบบนี้
“เมื่อเช้าตอนที่แกออกไปทำงาน ยัยพลอยกับตาตฤณมาที่นี่ ยัยพลอยบอกแม่ว่า จะเข้ามาบริหารงานที
