บรรยากาศร้านเหล้ากับเพลงเศร้าของดนตรีสดส่งผลให้คนตัวเล็กที่นั่งเงียบเริ่มร้อนรน
แอบเห็นว่าบ่อยครั้งที่นายแพทย์หนุ่มก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ หรือการที่น้องสาวต่างแม่ของเธอทำกับเขาแบบนั้นมันจะทำให้เขาไม่โอเคมาก เพียงแต่ไม่ยอมแสดงออกมาตรงๆ
หรือผู้ชายจะเกิดความอาย ชนิดที่ว่าต่อให้ภายในใจจะรู้สึกแย่แค่ไหนแต่ก็เลือกที่จะไม่แสดงออกมา
"เหล้าไหม?"
"อื้ออ!" ฮันนี่ส่งเสียงในลำคอพลางตวัดมองเมื่อคนข้างกายแนบแก้วเครื่องดื่มเย็นเฉียบเข้ากับแก้มของเธอจนขนลุกซู่ มือบางปัดแก้วเหล้าผสมโซดากระตุ้นให้รู้สึกคอแห้งออกห่างอย่างไม่จริงจัง
"มันเย็นนะ"
"ทำหน้าหงอยทำไมล่ะ สักแก้วไหม" ฮันนี่มองอย่างชั่งใจ ในหัวคิดจะทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น
"ขอแก้วใหม่"
"แน่ใจ?"
"ค่ะ" มาเฟียหนุ่มยอมพยักหน้ารับ เมาก็คงไม่เป็นไร ถึงยังไงซะเขาก็ยังอยู่ตรงนี้ทั้งคน อันตรายใดๆ ก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าใกล้เธอ
"สดชื่นดีจังเลยนะคะ" ฮันนี่
