"คุณ!" ฮันนี่กระตุกข้อมือหนาขณะส่งซิกทางสายตา
"อะไร"
"ไม่เห็นเหรอ"
"เห็นอะไร กลับบ้านได้แล้ว" มาเฟียหนุ่มพลิกข้อมือไปรวบมือของฮันนี่มาจับ ตั้งท่าจะพาเดินออกไปจากตรงนี้ หากไม่ติดที่ว่าฮันนี่ส่ายหน้าไปมารัวๆ
"ไม่เห็นเหรอว่าอะไรเป็นอะไร" ออสตินหันมองตามอย่างอดไม่ได้ เห็นซานย์เดินถือใบสูติบัตรของเด็กคนนั้นไปวางบนโต๊ะหน้าบ้าน
มาเฟียหนุ่มดันปลายลิ้นเข้าหามุมปาก เข้าใจทุกอย่างทันที
"กลับบ้านได้แล้ว เรามีเรื่องที่ต้องเคลียร์กัน"
"ยังไม่ใช่ตอนนี้ ถ้าอยากเคลียร์คุณก็ต้องเคลียร์กับทางนี้ให้โอเคก่อน"
"หน้าที่ฉันเหรอ?"
"เพื่อนคุณนะ คิดถึงตอนที่คบกันบ้าง ในตอนที่เพื่อนไม่โอเคเราช่วยอะไรได้ก็ต้องช่วยไม่ใช่หรือไง"
"มันนั่นแหละที่เป็นฝ่ายเลิกคบกับฉัน"
"ถ้าคุณไม่ทำอะไรสักอย่าง ฉันก็จะเป็นคนทำแทนคุณ" ประกายตาคนฟังลุกวาว ท่อนแขนแกร่งรั้งเอวคอดกิ่วเข้าหาตัวอย่างหวงแหน
"อย่าท้าทายผัวเธอฮันนี่
