“ คุณยายจันทาครับ ” ทันทีที่สุธนเอ่ยเรียกชื่อเพื่อน คุณยายลลนารีบอ้าปากหาวหวอดเสียงดัง ดังจนเกินความจำเป็น ดังจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นหาวจริง ๆ
“ ฮ้าวววว ง่วงจังเลย เพลียไปหมด ไปจัน พาฉันไปนอนหน่อย นอนไม่เต็มที่มาหลายวันแล้ว วันนี้จะเอาให้เต็มอิ่ม ” พูดพลางดึงแขนเพื่อนให้ขึ้นบ้าน จันทาดุเพื่อน
“ อะไร บทนึกจะง่วงก็ง่วงขึ้นมา นั่งคุยกับหลานอยู่เนี่ย ”
“ เออน่า ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ ฝันดีจ้ะสีดา ฝันดีจ้ะสุธน ”
พลางลากแขนเพื่อนขึ้นบ้านลับตาไป ปล่อยให้สุธนนั่งอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น สักพักสีดาก็ชวนสุธนขึ้นบ้านแล้วแยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน
***
ทันทีที่ขึ้นบ้านแล้วเข้าไปในห้องนอน ลลนารีบหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาหลานชายในทันที
“ อ้าว ไหนว่าง่วงไง นั่นจะไปไหน ”
“ อ๋อ ไปโทรหาแม่บ้
