JR -CONDO
ผมเดินขึ้นห้องก่อนเพราะรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวเหมือนจะไม่สบาย ส่วนจาเห็นบอกจะไปซื้อยาให้ผมก่อน ถ้าผมฝืนตัวเองมากกว่านี้ผมว่าผมได้ล้มตึงเเน่
"ฮารุ.."ผมเอ่ยชื่อผู้หญิงที่กำลังยืนดักรอผมที่หน้าประตูห้อง
"จูเนียร์.."
"มาที่นี่ทำไม"ผมพูดขึ้น เเต่ยังคงมองเธอด้วยสายตาที่เรียบนิ่งต่อไป
ยิ่งมองผมก็ยิ่งไม่เหลือความรู้สึกดีๆที่เคยมีหลงเหลืออยู่เเล้ว..
ยิ่งเห็นก็ยิ่งมั่นใจ.. ว่าระหว่างเธอกับจามันเเตกต่างจากกันอย่างไร..
"ก็เมื่อวานเนียร์ไม่ตอบข้อความฮารุเลย เราก็เลย..มาหาเนียร์เเทน" เธอพยายามจะเข้ามาเกาะเเขนผม เเต่ผมก้าวถอยหลังออกห่างทันที
"ป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่อยู่โรงพยาบาล" จู่ๆมุมปากผมมันก็เเสยะยิ้มอัตโนมัติทันที
"คือเรื่องนั้นเราอธิบายได้นะเนียร์"
"ความจริงคือเธอโกหกฉันต่างหาก ทำไม..เล่นกับความรู้สึกฉันไม่พอเหรอ ยังไม่พอใจอีกเหรอไง"
"เนียร์ฟังเราก่อนได้ไหม"
ผมยกมือขึ้นห้าม
